Emisja protonu
Z Wikipedii
Procesy jądrowe |
Procesy syntezy jądrowej
|
Rozpad protonowy - przemiana jądrowa jądra atomowego podczas której emitowany jest proton. Ze względu na krótki czas życia jąder ulegających temu procesowi - poniżej sekundy - nie występują one w sposób naturalny w przyrodzie, są jednak wytwarzane w laboratoriach. Pierwsze jądro emitujące protony ze stanu podstawowego (Lu-151) zostało odkryte w roku 1981 w ośrodku GSI w Niemczech. Wcześniej znane były przypadki emisji protonowej ze stanów izomerycznych (np. jądro Co-53). Znane do tej pory jądra będące emiterami protonów umiejscowione są w obszarze tzw. ziem rzadkich.
Rozpad protonowy należy wyraźnie odróżnić od emisji protonów opóźnionych, która najczęściej zachodzi po po rozpadzie beta. W tym przypadku jądro powstałe w wyniku rozpadu znajduje się w stanie wzbudzonym i deekscytuje poprzez emisję protonu.
Przykłady izotopów, które ulegają rozpadowi protonowemu Eu-131, Ho-141, Tm-145, Cs-112.
Przykładowy schemat rozpadu