Edward Elgar
Z Wikipedii
Sir Edward William Elgar (ur. 2 czerwca 1857 r. w Broadheath, koło Worcester, zm. 23 lutego 1934 r. w Worcester) – najsławniejszy spośród brytyjskich kompozytorów. Pozostawił po sobie dwie symfonie (śmierć w 1934 r. przerwała pracę nad trzecią). Utwory te uważane są za jedne z najważniejszych wśród symfonicznych utworów XX wieku.
Do czasu nadzwyczajnego sukcesu wariacji na temat własny "Enigma" w 1899, uważano go za prowincjonalnego kompozytora i samouka niewartego zainteresowania.
Na początku swojej kompozytorskiej kariery Elgar napisał kilka krótkich utworów, które szybko zyskały popularność. Jednym z utworów, który przyniósł mu ogromną sławę, zanim jeszcze stworzył utwory na orkiestrę jest "Chanson de Matin".
Aż 42 lat musiał czekać na zasadniczy przełom w swojej karierze. W dużej mierze do sławy Elgara przyczynił się wybuch I wojny światowej, kiedy stał się najbardziej czczonym żyjącym kompozytorem brytyjskim, a jego pozycja umocniła się po stworzeniu dużych utworów na chór i orkiestrę.
Podczas wojny Elgar stworzył serię wspaniałych patriotycznych utworów, a gdy wojna dobiegła końca, serię trzech wspaniałych kompozycji kameralnych: sonatę na skrzypce op. 82, kwartet smyczkowy op. 83 oraz kwintet na fortepian op. 84.
Na początku 1917 r. Elgar wraz z żoną postanowili wynieść się z Londynu. Znaleźli idealne miejsce – maleńką wioskę w rolniczym Sussex. Tam właśnie powstały te trzy dzieła. W różnych wspomnieniach Elgara z tamtych lat wiadomo, że okolica go zauroczyła. Codziennie wybierał się na spacery do lasu. Pojawiają się nawet sugestie, że to lasy wpłynęły znacząco na muzykę Elgara.
Pozostawił po sobie liczne symfonie, oratoria, utwory kameralne, piosenki, utwory instrumentalne i marsze. Pisał też operę, ale pracę nad nią przerwała mu śmierć w 1934.
Elgar tworzył wiele gatunków muzycznych, lecz prawdziwą sławę przyniosły mu te na orkiestrę, jak np. wariacje "Enigma" op. 36 z 1899 uznawane za arcydzieło. Uzupełniły one wcześniejsze: Imperial march, King Olaf czy Caractus i tym samym utrwaliły pozycję Elgara jako największego angielskiego kompozytora wszech czasów. W następnym roku stworzył oratorium "The dream of Gerontius", z librettem Cardinala Newmana. Z początku nie był to sukces, ale publiczność wkrótce doceniła dzieło. W 1901 wykonano po raz pierwszy najsławniejsze dzieło Elgara – marsz "Pomp & circumstance march no. 1, op. 39,1". Wolniejsza partia pt. "Land of hope and glory" jest najlepiej znanym utworem brytyjskim po hymnie narodowym. Jest to także jeden z czterech utworów obowiązkowo wykonywany podczas finału dorocznych Koncertów Promenadowych "The Last Night of the Proms" (od kilku lat replika tych koncertów odbywa się także w Krakowskiej Filharmomii).
Żona Elgara, Alicja zmarła w 1920 roku. Kompozytor był z nią bardzo związany i wielu twierdzi, że po śmierci żony stracił chęć do pracy. Jednak to w tym czasie zaczął pisać operę "The Spanish lady" oraz swoją trzecia symfonię.
W 1933 udał się do Paryża gdzie dyrygował koncertem skrzypcowym w wykonaniu młodziutkiego Yehudi Menuhin. We Francji Elgar odwiedził Deliusa w Grez-sur-Loing. W październiku u Elgara wykryto nowotwór złośliwy. Dalsza praca stała się niemożliwa.
