Dzikowy skarb
Z Wikipedii
Dzikowy skarb - powieść Karola Bunscha z roku 1945, rozpoczynająca tzw. cykl piastowski. Na tło historycznych wydarzeń z czasów Mieszka I (chrzest Polski, zajęcie ujścia Odry, bitwa pod Cedynią) rzucono losy dwóch fikcyjnych bohaterów: mocarnego, choć prostodusznego Dzika oraz słabego, lecz chytrego Szmatki.
Uwaga: W dalszej części artykułu znajdują się szczegóły fabuły lub zakończenia utworu.
Treść powieści rozpoczyna się w 963 roku. Z podróży na Zachód wraca syn księcia Ziemomysła - Mieszko. Z podróży tej przywozi dziwnego człowieka niejedzącego raz na siedem dni mięsa, stroniącego od miodu i dziewek, wierzącego w Jedynego Boga. Tymczasem brat Mieszka - Ścibor, w czasie polowania, goniąc wielkiego odyńca trafia w ostępach puszczy na zbójeckie gniazdo i do swej drużyny przyjmuje ogromnego Gniadego którego nazywają od tej pory Dzikiem, gdyż zamiast ściganego odyńca to on stał się największą zdobyczą z polowania. Dzik wyrwawszy się z życia w głuszy smakuje w winie i kobietach, co często sprowadza na niego kłopoty, podobnie jak jego buta i odwaga. Powieść oprócz świetnych opisów walk mówi o problemach ludzi, którzy nie mając korzeni gubią się w świecie pełnym zdrady i samolubstwa.
