Dworzec nadziei
Z Wikipedii
| Dworzec nadziei | |
| Oryginalny tytuł | Central do Brasil |
| Gatunek filmu | dramat |
| Kraj | Brazylia, Francja, Hiszpania, Japonia |
| Data premiery | 16 stycznia 1998 (Świat) 24 października 1998 (Polska) |
| Czas trwania | 113 min |
| Reżyseria | Walter Salles |
| Scenariusz | Joao Emanuel Carneiro, Marcos Bernstein |
| Główne role | Fernanda Montenegro, Marília Pera, Vinícius de Oliveira, Soia Lira, Othon Bastos |
| Muzyka | Antonio Pint, Jaques Morelembaum |
| Zdjęcia | Walter Carvalho |
| Scenografia | Cassio Amarante, Carla Caffe |
| Kostiumy | {{{kostiumy}}} |
| Montaż | Felipe Lacerda, Isabelle Rathery |
| Produkcja | Martine de Clermont-Tonnerre, Arthur Cohn |
| Język | Język portugalski |
| Od lat | 12 |
| Strona IMDb | |
Dworzec nadziei (port. Central do Brasil) - brazylijski film z 1998 w reżyserii Waltera Sallesa. Scenariusz do filmu napisali Marcos Bernstein i João Emanuel Carneiro na podstawie opowiadania samego Sallesa. W rolach głównych wystąpili Fernanda Montenegro i Vinícius de Oliveira.
Film był nominowany do Oscara w kategorii najlepszy film obcojęzyczny oraz najlepsza rola kobieca Fernandy Montenegro. Film zdobył też nagrodę Złotego Niedźwiedzia na Festiwalu Filmowym w Berlinie w 1998.
Uwaga: W dalszej części artykułu znajdują się szczegóły fabuły lub zakończenia utworu.
Film opowiada historię Dory (Fernanda Montenegro), starszej, zgorzkniałej kobiety, która zarabia na życie pisząc za niewielką opłatą listy dla analfabetów, przybywających na największy dworzec kolejowy kraju Central do Brasil w Rio de Janeiro. Dora jednak nie wysyła większości napisanych listów. W wypadku ginie jedna z jej klientek, pozostawiając bez opieki swojego najmłodszego syna Josué (Vinícius de Oliveira). Dora, dręczona wyrzutami sumienia, postanawia zaopiekować się chłopcem i wspólnie wyruszają w długą podróż przez brazylijski interior, by odnaleźć jego ojca.
