Czarny Staw Gąsienicowy
Z Wikipedii
Czarny Staw Gąsienicowy – jezioro oligotroficzne w Tatrach Wysokich położone na wysokości 1622 m n.p.m. w cyrku polodowcowym. Nad jego zachodnim brzegiem wznoszą się ściany Kościelca. Czarny Staw jest największym jeziorem Doliny Gąsienicowej i jednym z dwóch położonych w części wschodniej, nazywanej czasem Czarną Doliną Gąsienicową (drugie jezioro to Zmarzły Staw Gąsienicowy). Powierzchnia jeziora wynosi 17,94 ha, długość 665 m, szerokość 425 m, głębokość do 51 m. Jezioro ma kształt owalny, woda jest przeźroczysta, o zabarwieniu szafirowym. Na jeziorze, w pobliżu jej północno-wschodniego brzegu znajduje się niewielka (310 m2) wysepka porośnięta kosodrzewiną. Od północy zamyka je skalny próg z którego wypływa Czarny Potok. Czarny Staw został sztucznie zarybiony w 1881 r. (wpuszczono do niego pstrągi).
Nazwa wywodzi się z ciemnogranatowego, a nawet czarnego odcienia wody, związanego z ocienieniem wód pobliskim szczytem i sinic (Pleurocapsa polonica) porastających głazy znajdujące się na brzegach jeziora.
Jeziorem od początków XIX wieku zachwycali się tatrzańscy turyści. Było tematem obrazów Alfreda Schouppégo, Wojciecha Gersona, Leona Wyczółkowskiego i wielu innych.
Przy północnym brzegu jeziora szlak turystyczny odchodzi w kierunku Małego Kościelca i dalej na przełęcz Karb (trasa wytyczona w 1961, wcześniejsza, wytyczona przez Towarzystwo Tatrzańskie prowadziła żlebem bezpośrednio na przełęcz).
Wzdłuż jego wschodniego brzegu przebiega trasa szlaku turystycznego na Zawrat i na Skrajny Granat.
