Cieśnina Bransfielda
Z Wikipedii
Cieśnina Bransfielda - akwen między najdalej na północ wysuniętą częścią Półwyspu Antarktycznego (Trinity Peninsula) a położonym od niej na zachód archipelagiem Szetlandów Południowych (South Shetland Islands). Średnia szerokość około 60 Mm (mil morskich), długość około 150 Mm.
Szczegółowo rzeźba dna nie jest do tej pory rozpoznana. Dotychczasowe badania wskazują, że pod względem geologicznym stanowi najprawdopodobniej starą dolinę ryftową o stromych stokach i względnie wyrównanym dnie, z którego wznoszą się samotne góry podwodne o wysokości przekraczającej 1500 m, będące podwodnymi wulkanami. W przedłużeniu linii występowania gór podwodnych znajdują się dwa nadwodne wulkany - Deception Island (okresowo czynny, tworzy wielką kalderę, do której można wpłynąć statkiem) w południowej części cieśniny i stożek wulkaniczny Bridgeman Island w północnej części cieśniny. Maksymalne głębokości Cieśniny Bransfielda przekraczają 2200 m.
Szelf wzdłuż wybrzeży Południowych Szetlandów wąski, porozcinany głębokimi i krótkimi dolinami glacjalnymi stanowiącymi przedłużenie fiordów tworzących cieśniny między wyspami tego archipelagu i rozcinających niektóre wyspy (np. Zatoka Admiralicji (Admiralty Bay) na Wyspie Króla Jerzego (King George Island). Szelf przy wybrzeżach Półwyspu Antarktycznego szeroki, porozcinany systemami głębokich, zatopionych fiordów.
Wody powierzchniowe chłodne (zima -1,7, lato do 3°C), wysłodzone (zasolenie 32,5 - 33,5 PSU), niżej zasolenie wzrasta (~34,5 - 34,7 PSU) a temperatura wód jest ujemna (około -0,4 - -0,6°C) przez cały rok. Częściowe lub całkowite pokrycie dryfującym lodem morskim występuje corocznie zimą (od dni do 3-4 miesięcy), w ciągu całego roku liczne góry lodowe oraz growlery. Klimat subatarktyczny morski, z zimami o temperaturze od -5 do -15°C, lato (grudzień, styczeń, luty) umiarkowanie ciepłe z temperaturami od 1 do 3°C. Przebieg temperatury powietrza niestabilny - we wszystkich porach roku mogą wystąpić gwałtowne ocieplenia lub ochłodzenia. Opady około 600 mm rocznie, minimum opadowe w okresie zimowym (~20 mm w lipcu). Zdecydowanie dominują opady stałe. Cały rok duże zachmurzenie, dni o małym zachmurzeniu nieliczne, częściej w okresie pełni zimy. Częste wiatry o sile sztormów i huraganu. Największa intensywność wiatrów w okresie wiosennym (październik-listopad). Od pierwszej dekady grudnia do połowy stycznia "białe noce".
Na wybrzeżach Półwyspu Antarktycznego i wysp Szetlandów Południowych przylegających do Cieśniny Bransfielda znajdują się liczne stacje badawcze (np. działające przez cały rok Bellingshausen (Rosja), Presidente Frei (Chile), Esperanza (Argentyna), Great Wall (ChRL), również Polska Stacja Antarktyczna im. Henryka Arctowskiego).
Cieśnina Bransfielda jest jednym z najłatwiej dostępnych akwenów Antarktyki. Wobec dużych walorów krajobrazowych obszarów lądowych przylegających do Cieśniny Bransfielda, występowaniu szeregu interesujących obiektów świata przyrody ożywionej i nieożywionej (lęgowiska pingwinów, obszary rozmnażania się fok i uchatek, lodowce i lodospady, zjawiska wulkaniczne, góry lodowe, etc...) w okresie letnim na wodach Cieśniny Bransfielda panuje, jak na warunki antarktyczne, ożywiony turystyczny ruch żeglugowy. Punktami wyjściowymi ruchu turystycznego na obszar Cieśniny Bransfielda są Ushuaia (Argentyna, Ziemia Ognista) i Punta Arenas (Chile, Cieśnina Magellana).
