Christiaan Barnard
Z Wikipedii
Christiaan Barnard (8 listopada 1922 - 2 września 2001), południowoafrykański kardiochirurg, kierownik ośrodka badań i chirurgii serca na uniwersytecie w Kapsztadzie.
Christiaan Neethling Barnard urodził się 8 listopada 1922 r. w miasteczku Beaufort West w Południowej Afryce. Jego ojciec Adam Barnard był pastorem, a matka Maria grała w kościele na organach. Miał 4 braci. Jeden z nich – Abraham – zmarł w wieku 5 lat na serce, co mogło mieć wpływ na dalszą drogę życia Christiaana.
W 1940 r. rozpoczął naukę w Beaufort West High School. Ponieważ rodzina nie była zbyt bogata każdego dnia szedł pieszo na uniwersytet 5 mil. W 1946 otrzymał tytuł Bachelor of Medicine na Uniwersytecie Kapsztadzkim.
W 1948 r. ożenił się z Alletą Louw, z którą miał 2 dzieci: Andre i Deirdre. Po ślubie przeniósł się do miasta Ceres, gdzie praktykował jako lekarz rodzinny do 1951 r.
W 1951 powrócił do Kapsztadu i pracował w Szpitalu Miejskim jako starszy rezydent oraz asystent w Oddziale Medycyny w Szpitalu Groote Schuur. Kontynuował naukę popołudniami i w 1953 r. otrzymał stopień Master of Medicine Uniwersytetu Kapsztadzkiego. W tym samym roku otrzymał stopień doktora medycyny na tym samym uniwersytecie za dysertację pt. „Leczenie gruźliczego zapalenia opon mózgowych”. Po uzyskaniu tych stopni został asystentem (rezydentem) w Oddziale Chirurgii pod kierunkiem prof. J. Erasmusa w Szpitalu Groote Schuur w Kapsztadzie.
W 1956 otrzymał stypendium Memoriału Charles’a Adamsa i stypendium fundacji Dazian na 2 lata studiów w USA. Wyjechał do USA gdzie spędził, według niego, najbardziej fascynujący czas w życiu. Szkolił się w chirurgii klatki piersiowej na Uniwersytecie Minnesoty w Minneapolis, a w 1958 otrzymał tytuł Master of Science in Surgery. W tym samym roku otrzymał tytuł Doctor of Philosophy za dysertację zatytułowaną „Etiologia wrodzonej atrezji jelitowej”.
Powrócił do RPA wyposażony w grant publiczny dla dalszych badań na polu chirurgii serca. Jego powrót był triumfalny, otrzymał awans i uznanie. Kontynuował pracę w Szpitalu Groote Schuur jako specjalista chirurgii klatki piersiowej, został pełnoetatowym wykładowcą oraz dyrektorem Zakładu Chirurgii na Uniwersytecie Kapsztadzkim. Trzy lata po powrocie do RPA został mianowany kierownikiem Katedry Chirurgii Klatki Piersiowej w szpitalu klinicznym przy Uniwersytecie Kapsztadzkim. W 1962 r. awansował na professor associate w Katedrze Chirurgii tegoż Uniwersytetu.
3 grudnia 1967 roku Barnard kierował zespołem chirurgów, który przeprowadził pierwszą transplantację ludzkiego serca człowiekowi. Serce zostało pobrane od Denise Darvall, ofiary wypadku drogowego. Operacja się udała, jednak pacjent Louis Washkansky zmarł po 18 dniach na zapalenie płuc, gdyż leki użyte dla zapobieżenia odrzucaniu nowego serca niekorzystnie osłabiły jego odporność na infekcje. Już 2 stycznia 1968 roku Barnard dokonał drugiej transplantacji serca u śmiertelnie chorego Philipa Blaiberga. Blaiberg żył po zabiegu ponad 19 miesięcy. Po 1968 roku operacje transplantacji serca upowszechniły się, chociaż dużym problemem było zapobieganie odrzucaniu przeszczepionego serca oraz znaczna szkodliwość stosowanych leków immunosupresyjnych. Przełomem było odkrycie w 1974 roku cyklosporyny.
Po pierwszej transplantacji Barnard stał się powszechnie znany na świecie i z dnia na dzień został międzynarodową gwiazdą. Dla niego ta sława była zaskoczeniem, ponieważ uważał przeszczep serca za całkiem logiczną konsekwencję stałego rozwoju chirurgii klatki piersiowej. Tym niemniej to Barnard pokazał, że przeszczep serca był możliwy, przez co uczynił pierwszy krok w nową formę chirurgii, która jest teraz rutyną w praktyce medycznej.
Swój czas spędzał podróżując po świecie, spotykając znanych ludzi – od książąt i królów do amerykańskich prezydentów, nawet spotkał się z papieżem. Stał się znany jako „chirurg – gwiazda filmowa”. Jego wrodzony urok pomagał podtrzymać ten obraz, a roje znakomitości walczyły żeby sfotografować się z nim. Ludzie zarówno kochali go jak i nienawidzili (często z zazdrości). Faktem mniej znanym było to, że leczył setki pacjentów bez zapłaty.
W 1969 r. rozwiódł się a już w 1970 ożenił z Barbarą Zoellner. Mieli 2 synów. Barbara była piękną kobietą adorowaną przez media, jej twarz często zdobiła strony tytułowe magazynów mody.
W 1972 r. został awansowany na profesora nauk chirurgicznych w Katedrze Chirurgii Uniwersytetu Kapsztadzkiego. W 1974 roku wykonał pierwszą podwójną transplantację serca.
W 1982 roku nastąpił koniec jego drugiego małżeństwa – wydaje się, że Barbara była zmęczona jego stylem życia światowca. Po rozwodzie Barnard napisał do największej gazety krajowej w RPA deklarując swoją miłość do Barbary, jednak ona miała dosyć i nigdy się nie pogodzili.
W 1983 roku zrezygnował z kierownictwa Katedrą Chirurgii Klatki Piersiowej. Spędził 2 lata jako Scientist-In-Residence w Instytucie Transplantacyjnym Oklahoma w Baptystycznym Centrum Medycznym w Oklahoma City w USA.
Ożenił się ponownie w 1988 roku z modelką Karin Setzkorn, o tyle młodszą, że mogłaby być jego wnuczką. W tym związku miał 2 dzieci, ale rozwiedli się w roku 2000. Prawdopodobnie młoda Karin czuła, że zawsze będzie znana tylko jako żona Chrisa Barnarda, a w dodatku w późniejszych latach profesor niechętnie uczestniczył w przyjęciach i wolał zostawać w domu na swojej farmie w Beaufort West.
Christiaan Barnard zmarł 2 września 2001 roku w Pafos na Cyprze – paradoksalnie – na chorobę serca.
