Bojaźń Boża
Z Wikipedii
Bojaźń Boża - w religii chrześcijańskiej towarzyszy ona doświadczeniu misterium Boga - tajemnicy fascynującej i strasznej zarazem. Pojęcie strachu przed przerażającą mocą Bożą ustępuje miejsca bojaźni, rozumianej jako pełna szacunku i ufna wdzięczność.
[edytuj] Owoce Bojaźni Bożej
Wiąże się ona z respektem dla woli Bożej.
Bojaźń Pańska jest szkołą mądrości (Prz 15,33)
Chroni także od przejawów pychy. Wypływa z niej uwielbienie, głęboki szacunek wobec Boga nieskończenie czystego i świętego oraz uznanie Jego suwerennych praw jako Stwórcy. Nawet sceptyczny Kohelet mówi:
Boga się bój i przykazań Jego przestrzegaj, bo cały w tym człowiek! (Koh 12,13)
W jednym z tekstów mesjańskich prorok Izajasz występuje ze słowami:
I spocznie na niej Duch Pański (...) duch wiedzy i bojaźni Pańskiej. Upodoba sobie w bojaźni Pańskiej (Iz 11,2-3)
[edytuj] Bojaźń Boża w Nowym Testamencie
W NT Jezus wzbudza bojaźń swoją niepojętą władzą, cudami i ukazywaniem się uczniom po śmierci. Często sam uspokaja apostołów: Nie bójcie się! Nowe Przymierze usuwa bojaźń rozumianą jako strach:
W miłości nie ma lęku, lecz doskonała miłość usuwa lęk, ponieważ lęk kojarzy się z karą. Ten zaś, kto się lęka, nie wydoskonalił się w miłości (1 J 4,18)
