Bitwa o Fort William Henry

Z Wikipedii

Bitwa o Fort William Henry w sierpniu 1757 zakończyła się utratą przez Brytyjczyków fortu na rzecz sił francuskich Louisa-Josepha de Montcalma. W następstwie oblężenia, część Indian - sojuszników Moncalma - naruszyła warunki kapitulacji i zaatakowała opuszczającą fort kolumnę brytyjską (częściowo kobiety i dzieci), przez co bitwa ta stała się jedną z najgłośniejszych na północnoamerykańskim teatrze wojny siedmioletniej.

Wojska pułkownik George'a Munro wraz z grupami milicji opierały się długiemu oblężeniu i bombardowaniu prowadzonemu przez Francuzów, lecz poddały się po pertraktacjach z Montcalmem. Chociaż Munro był nieustępliwy i opierał się kapitulacji, ostatecznie zgodził się na nią po otrzymaniu wiadomości od generała Daniela Webba, dowódcy sił brytyjskich w kolonii Nowy Jork, który informował, iż nie jest zdolny posłać żadnych posiłków w celu uwolnienia obleganego garnizonu. Dlatego też, z braku nadziei na pomoc, Munro przyjął warunki Montcalma, który pozwolił Brytyjczykom odejść z bronią i zadeklarował, iż ich nie zaatakuje. Po brytyjskim wymarszu z fortu, sprzymierzeni z Francuzami Indianie zaatakowali i zabili kilkuset spośród ok. 3000 żołnierzy i cywilów z kolumny opuszczającej fort. Historycy zaznaczają, iż jest prawdopodobne, że Montcalm próbował zapobiec atakowi, ale prawdopodobnie nie miał on środków by go powstrzymać.

Generał Webb faktycznie posłał posiłki do Fort William Henry, które przybyły dzień za późno. Webb został odwoływany do Anglii z powodu swych porażek. Na dodatek, utrata Fort William Henry stanowiła mocny cios dla brytyjskiej strategii na tym obszarze i zapobiegła do końca roku wszelkim próbom uderzenia w kierunku do Montrealu. W ten sposób, do roku 1758, w trzy lata po rozpoczęciu walk, Brytyjczycy nie mieli prawie żadnych terytorialnych zysków w Nowej Francji.