Bitwa o Fort Oswego
Z Wikipedii
Bitwa o Fort Oswego | |||||||||||
Konflikt: Wojna z Francuzami i Indianami | |||||||||||
[[{{{grafika}}}|238px]] |
|||||||||||
|
|||||||||||
Walczące strony | |||||||||||
Wielka Brytania | Francja | ||||||||||
Dowódcy | |||||||||||
James Mercer † | Louis-Joseph de Montcalm | ||||||||||
Siły | |||||||||||
2000 ludzi | 3000 ludzi | ||||||||||
Straty | |||||||||||
80 zabitych, 1700 wziętych do niewoli, 121 dział | 30 zabitych lub rannych | ||||||||||
Bitwa o Fort Oswego była jednym z serii początkowych francuskich sukcesów na północnoamerykańskim teatrze wojny siedmioletniej (zwanej tam wojną z Francuzami i Indianami). Sukcesy te udowodniły, iż nadzieje na militarną słabość Nowej Francji zawiodły.
W ciągu tygodnia poczynając od 10 sierpnia 1756 roku, francuskie wojska regularne i milicja kanadyjska pod dowództwem generała Montcalma zdobyły i zajęły brytyjskie umocnienia Fort Oswego, niedaleko współczesnego miasta Syracuse w stanie Nowy Jork, co efektywnie przerwało amerykańską żeglugę na pobliskim jeziorze Ontario i odsunęło zagrożenie dla sąsiedniego francuskiego Fortu Frontenac.
Bitwa zademonstrowała, iż tradycyjne europejskie pojęcie logistyki i taktyki oblężenia, kiedy zastosowało się je odpowiednio do warunków i okoliczności, mogło być z powodzeniem użyte na północnoamerykańskim teatrze wojny.