Bagnet
Z Wikipedii
 |
|
Bagnet - broń biała kłująca lub kłująco-sieczna mocowana u wylotu lufy karabinu, karabinka lub pistoletu maszynowego. Stanowi on jego przedłużenie umożliwiające użycie tych rodzajów broni strzeleckiej do walki wrecz
Nazwa wywodzi się od nazwy francuskiego miasta Bayonne znanego niegdyś z wytwarzania najlepszych bagnetów w Europie. Pierwsze bagnety - szpuntowe, wprowadzone do użytku w połowie XVII wieku - były zwykłymi ostrzami obsadzanymi we wnętrzu lufy muszkietu. Stosowane były nie tylko w czasie wojen, ale także podczas polowań, np. na dziki. Muszkieter zazwyczaj nie miał czasu (w czasie polowania, bądź w czasie bitwy) na przeładowanie broni (muszkiety, ładowane odprzodowo, były de facto bronią jednostrzałową) i po oddaniu strzału stawał się bezbronny; dopiero wyposażenie go w bagnet dawało mu dodatkową broń osobistą - rodzaj piki, użytecznej tak podczas polowania w celu dobicia rannego zwierzęcia, tak jak w czasie bitwy do walki wręcz. W późniejszych rozwiązaniach technicznych zmieniono mocowanie bagnetów: bagnet tulejowy nie był już - tak jak szpuntowy - mocowany we wnętrzu otworu lufy, tylko nasadzany na zewnątrz, a ostrze bagnetu było odsunięte poza oś lufy i nie kolidowało z trajektorią pocisku. Dzięki temu możliwe stało się strzelanie także wówczas, kiedy bagnet był już założony na broń. W połowie XIX wieku używane były bagnety, długości nawet ponad pół metra, którymi walczyć można było nie tylko po obsadzeniu na lufie broni strzeleckiej, ale podobnie jak szablą lub pałaszem.
Współczesne bagnety, w odróżnieniu od rozwiązań stosowanych jeszcze w XIX i na początku XX wieku, przypominają raczej nóż z szeroką klingą i służyć mogą żołnierzom także do innych celów, niż tylko do walki wręcz - jako zwykły nóż do codziennego użytku, ale także np. jako element składanych nożyc do cięcia zasieków z drutu kolczastego, jako mała piła, do otwierania konserw i do innych tym podobnych zastosowań.
