Bagna Biebrzańskie
Z Wikipedii
Bagna biebrzańskie - nawa doliny rzeki Biebrzy z rozległymi bagnami i torfowiskami, jedna z największych ostoi dzikiej przyrody w Europie.
Dolina Biebrzy o długości 160 kilometrów należy do najdzikszych i najsłabiej zaludnionych obszarów w Polsce. Rzeka płynie bardzo powoli po płaskim terenie. Tam, gdzie woda stoi przez dłuższy czas, powstają trudne do przebycia bagna i torfowiska. Tworzy je warstwa obumarłych roślin o grubości od jednego do sześciu metrów.
Rozlewiska Biebrzy to prawdziwe królestwo ptaków - zaobserwowano tu ponad 250 gatunków, czyli najwięcej w Polsce. Rozpoczynające się wczesną wiosnąptasie gody przyciągają ornitologów z całego świata.
[edytuj] Gatunki występujące na bagnach
Bobry - nazwa rzeki Biebrza pochodzi od zamieszkujących nad nią od stuleci bobrów.
Żurawie - to jedne z najpiękniejszych polskich ptaków. Odrobinę większy od znanego wszystkim bociana ma podobnie jak on długie nogi, co ułatwia mu poruszanie się po podmokłych terenach.
Łosie - na bagnach biebrzańskich przetrwały II wojnę światową ostatnie polskie łosie. Dziś żyje ich tu kilkaset. Pozornie niezgrabne, poruszają się z zadziwiającą lekkością. Są też świetnymi pływakami - potrafią nurkować.
Sumy - największe europejskie ryby słodkowodne. Podobno osiągają wiek stu lat, ale jak dotąd nie udało się tego naukowo potwierdzić.