Błaszki

Lokalny ośrodek usługowy i przemysłowy. W mieście zlokalizowany jest drobny przemysł obuwniczy, meblarski (Kazmierczak & son) , ceramiczny i spożywczy.

Spis treści

1 Historia
2 Zabytki
3 Transport
4 Linki zewnętrzne

[edytuj] Historia

Wg legendy o pochodzeniu miejscowości nieopodal płynącego tu strumienia stała pogańska gontyna, a następnie rósł święty gaj. W nim to pustelnie założył niejaki rycerz Blasko, od imienia którego miejscowość wzięła swą nazwę. Najstarszy dokument opisujący Błaszki pochodzi z 1437 r. i dotyczy przyznania beneficjum błaszkowskiego przez arcybiskupa gnieźnieńskiego Wincentego Kota plebanowi Potworowskiemu. Pierwsza wzmianka z 1386 r. dotyczy plebana z Blascowicz i świadczy o istnieniu tutaj parafii. Fundatorami kościoła byli Błaszkowscy. Formalnym usankcjonowaniem Błaszek jako miejscowości o charakterze targowym było nadanie przez króla Jana Kazimierza 1 marca 1652 przywileju na targi niedzielne. W 1729 r. Błaszki zwane są po raz pierwszy miastem, stanowiły wówczas własność Lipskich h. Grabie i szczyciły się rozwojem rzemiosła, głównie sukiennictwa i garbarstwa. Dalsze ożywienie gospodarcze nastąpiło w czasach Królestwa Kongresowego (głównie tkactwo i szewstwo). Obok rzemiosła rozwijał się handel, a o jego roli w mieście świadczy olbrzymi rynek, dziś podzielony na dwa place. Przed II wojną św. Błaszki liczyły 5700 mieszkańców, z czego prawie 50% stanowili Żydzi, wymordowani przez Niemców. Cmentarz żydowski był usytuowany przy ul. XXX-lecia PRL, teraz jest to teren zabudowany. Ok. 20 nagrobków z tego cmentarza zostało wywiezionych na cmentarz w Kaliszu. Po wojnie rozwinął się tu przemysł skórzany i usługi dla rolnictwa. Większość sołectw lokowana była w okresie średniowiecza.

Pochodzenie nazwy "Błaszki" trudno określić. Jedni wyprowadzają ją od nazwy "Błażek", inni od formy "Błażkowice" (z 1386). Natomiast od 1415 r. jest notowana nazwa "Blaschki". Legenda mówi, że po zabójstwie św. Wojciecha w Prusach, jeden z rycerzy towarzyszącego mu orszaku – imieniem Blasko, powrócił do kraju i szukał miejsca spokojnego z dala od ludzi. Znalazł piękny gaj nad leniwie płynącym strumieniem i w tej ciszy zbudował pustelnię. Z czasem wokół pustelni powstawały zabudowania i tak wyrosły dzisiejsze Błaszki. Etymologia ludowa tłumaczy nazwę Błaszki od blasku polany na której powstało skupisko ludzkie.

Herb miastu został nadany w 1929 r., w 200-setną rocznicę, jak wówczas przyjmowano, nadania Błaszkom praw miejskich. Rycerz w herbie to synonim gen. Józefa Lipskiego (1757-1817) h. Grabie, ostatniego z rodu Lipskich, właściciela miasta.

[edytuj] Zabytki

kościół parafialny pw. św. Anny, murowany, 1779-1789 (późny barok) fundacji Lipskich, w którym zachował się nagrobek gen. Józefa Lipskiego (1757-1817), przywódcy insurekcji kościuszkowskiej w Sierdzkiem;
kilka domów mieszczańskich z przełomu XVIII/XIX w. przy dawnym rynku;
dom Towarzystwa Spółdzielczego "Błaszkowianka", obecnie dom mieszkalny, murowany z lat 1916-1918;
dworzec kolejowy (Maciszewice), murowany, ok. 1905;
Na cmentarzu stoi kaplica grobowa Poraj-Biernackich i Błeszczyńskicj h. Suchekomnaty, żeliwny nagrobek Stefana Walewskiego, grób Macieja Piaszczyńskiego – powstańca 1863 r., który poległ pod Równą, grobowiec Żelisławskich h. Pilawa, a w nim prochy ucznia gimnazjum Wacława Pilawy Żelisławskiego poległego w wojnie z bolszewikami w 1920 r. Na tym samym grobowcu tablica epitafijna brata Wacława – Kazimierza Pilawy Żelisławskiego, płk., w 1939 r. szefa sztabu Nowogródzkiej Brygady Kawalerii, kawalera VM i wielu innych odznaczeń bojowych, zamordowanego w Katyniu.