Autodysocjacja

Z Wikipedii

Autodysocjacja to rodzaj dysocjacji elektrolitycznej, w której czysty (ciekły) związek chemiczny w postaci cząsteczkowej rozpada się na jony pod wpływem innych cząsteczek tego samego związku, pełniąc przy tym rolę zarówno kwasu jak zasady. Autodysocjacja tego typu jest możliwa, gdy cząsteczki takiego związku mają budowę polarną.

Ciekłe związki polarne są stosowane jako rozpuszczalniki polarne, np. woda, amoniak, metanol czy aceton i dioksan, chociaż nie wszystkie ulegają autodysocjacji. Ich właściwości ułatwiają lub wręcz umożliwiają rozpad na jony innych związków chemicznych (np. soli, kwasów, zasad), najczęściej przez solwatację powstałych jonów, podczas gdy ciekłe związki niepolarne są dobrymi rozpuszczalnikami dla innych substancji niepolarnych.

Gdy autodysocjacji cieczy SolH towarzyszy przeniesienie protonu, mamy ogólnie:

Dla wody:

Dla siarkowodoru:

Dla ciekłego amoniaku:

Dla alkoholi:

Dla bezwodnych kwasów tlenowych:

np:

Zobacz więcej na temat autodysocjacji wody.