Anneliese Michel
Z Wikipedii
Uzasadnienie tej decyzji znajduje się na stronie Wikipedia:Artykuły kontrowersyjne lub na stronie dyskusji.
Jeśli możesz, przeredaguj go zgodnie z zasadami neutralnego punktu widzenia.
Anneliese Michel (ur. 21 września 1952 w Leiblfing w Bawarii, zm. 1 lipca 1976 w Klingenbergu nad Manem) - młoda Niemka zmarła w trakcie przeprowadzania egzorcyzmów.
[edytuj] Informacje ogólne
Śmierć Anneliese Michel wywołała gorącą dyskusję w mediach niemieckich i falę krytyki w stosunku do Kościoła katolickiego, kapłanów, którzy egzorcyzmowali Michel, a także jej rodziców. Zarzucano im ciemnogród, wiarę w szatana i średniowieczne przesądy, których rzekomo ofiarą stała się Anneliese, na skutek wyczerpania w trakcie przeprowadzania egzorcyzmów.
Warto tutaj podkreślić, że nastolatka wychowała się w bardzo religijnej rodzinie i nigdy nie zajmowała się okultyzmem ani spirytyzmem, co mogłyby stać się przyczyną opętania oraz to, że poza swoją religijnością nie odróżniała się specjalnie niczym od młodzieży w jej wieku. Lubiła towarzystwo rówieśników, miała chłopaka. Nie stroniła od różnych form rozrywek takich jak: tańce, zabawy. Jednak po nasileniu się objawów opętania zmuszona była odizolować się od przyjaciół i przerwać studia pedagogiczne, których nigdy nie ukończyła.
W ostatnich latach życia na jej ciele w charakterystycznych miejscach pojawiły się niegojące się rany/blizny (według Kościoła katolickiego - stygmaty).
[edytuj] Zjawiska nadprzyrodzone
[edytuj] Egzorcyzmy
Anneliese Michel egzorcyzmowało dwóch księży: proboszcz Ernst Alt oraz salwatorianin Arnold Renz. Większość przeprowadzonych egzorcyzmów została udokumentowana przez nagranie 52 taśm magnetofonowych. Pierwsze symptomy opętania pojawiły się już w 1968. Mimo, iż była pod stałą kontrolą kapłanów, minęło 7 lat od wystąpieniu pierwszych symptomów opętania zanim biskup Würzburga Jesef Stangl udzielił oficjalnej zgody na egzorcyzmy jesienią 1975.
Anneliese podczas występowanie objawów mówiła sześcioma różnymi głosami męskimi, a każdy z nich określał siebie innym imieniem (Lucyfer, Judasz, Kain, Neron, Hitler i Fleischmann). Dokładna analiza tych głosów, a także naoczne relacje świadków, pozwoliły niezależnym badaczom potwierdzić hipotezę opętania dziewczyny.
[edytuj] Objawy opętania
Anneliese doświadczała między innymi następujących objawów opętania: widziała "diabelskie twarze", nie mogła przez chwilę usiedzieć w miejscu, rozbierała się do naga i skakała jak kozioł po ścianach, łapała ptaki i odgryzała im głowy, piła swój mocz, spożywała muchy i pająki, żuła węgiel, gryzła ludzi.
Prawie w ogóle nie mogła spać, wyła na głos całymi nocami, czując ciągłe uczucie gorąca łóżko było dla niej za ciepłe, kołdra nie do zniesienia, szukała chłodu wchodząc cała do zimnej wody, wkładała głowę do muszli klozetowej, tarzała się w czarnym pyle węglowym w piwnicy, czasami po atakach zastygała na wiele godzin bez ruchu, zmuszana była do całodziennego klęczenia na modlitwie.
Mięśnie jej szyi robiły się twarde jak wiązki stali i uniemożliwiały połykanie. Napięcie mięśni rozszerzało się na klatkę piersiową i przeszkadzało jej w oddychaniu. W walce o powietrze ciągle przyciskała twarz do podłogi, aż nos jej się płaszczył, potem prostowała się i szybko łapała oddech.
Anneliese w pewnym okresie życia dzień i noc była w nieustannym pobudzeniu, które ciągle na nowo rozpalało się i było nie do opanowania, a kiedy jej siły ulegały wyczerpaniu, już po dwóch godzinach była na nowo pobudzona.
Dysponowała ogromną siłą fizyczną. Jej chłopak Piotr widział jak jedną ręką rozgniatała jabłko tak, że miąższ pryskał na ściany. Wielokrotnie rzucała ludźmi o ściany jak szmacianymi lalkami.
Szczególną jej agresję wywoływały dewocjonalia: niszczyła krzyże i maryjne figurki, rozrywała różańce, rozlewała wodę święconą, nie mogła przełknąć Komunii Św. Nie mogła znieść ceremonii kościelnych. Im większe święto przypadało w danym dniu, tym większe przeżywała męki.
[edytuj] Objawienia
Anneliese Michel twierdziła także, że ukazywała jej się Matka Boża oraz Jezus Chrystus, którzy podtrzymywali ją na duchu i zapewniali o tym, że zostanie świętą. Twierdziła także, że widywała zmarłe osoby.
[edytuj] Anneliese o sensie swojego cierpienia
Kobieta mówiła, że cierpi za kapłanów, w szczególności za tych, którzy nie wierzą w istnienie osobowego szatana oraz za młodzież niemiecką. Według zeznań ks. Ernsta Alta, kierownika duchownego Anneliese Michel, którego wtajemniczała w swoje największe sekrety, wynika że dziewczyna dobrowolnie przyjęła na siebie cierpienia związane z opętaniem jako pokutę za grzechy innych ludzi (cierpienie ekspiacyjne). Cierpienia, jakich doświadczała, powodowały jednak, że pragnęła końca udręk i dlatego poddawała się egzorcyzmom.
[edytuj] Śmierć
Ostatni egzorcyzm miał miejsce 30 czerwca 1976. Tego dnia Anneliese poprosiła kapłana o rozgrzeszenie. Po tym jak uczynił to ks. Renz, poszła spać i już się nie obudziła. Zmarła w Klingenbergu nad Manem 1 lipca 1976.
[edytuj] Leczenie medyczne
Jak wynika z dzienników, które prowadziła, a także świadectw lekarzy i egzorcystów, nie zrezygnowała z pomocy medycznej. Poddawana była systematycznemu leczeniu medycznemu (które - jak się okazało - nie przynosiło żadnych rezultatów). Sama poszkodowana podkreślała jednak wielokrotnie, iż stosowane od wielu lat leki nie przynosiły żadnych pozytywnych rezultatów, a wręcz przeciwnie - zwiększały dolegliwości. Według niej znaczną ulgę w cierpieniu przynosiła jej natomiast pomoc duchowa. Poza tym sami egzorcyści zmuszali ją do częstych regularnych kontaktów z lekarzami, którzy, mimo że nie stwierdzili objawów wskazujących na epilepsję (np. uszkodzenia mózgu), przepisywali jej niebezpieczne leki przeciwpadaczkowe: zentropil, aolept i jeszcze bardziej niebezpieczny tegretol, wywołujące poważne skutki uboczne.
[edytuj] Rozprawa sądowa
Podczas rozprawy sądowej nie wykorzystano czterech poważnych książek uznających opętanie Anneliese Michel za fakt (Bullinger 1979, 1981, 1983; F. D. Goodman 1980), sześciu publikacji medycznych oraz jednej publikacji prawniczej i teologicznej, 52 taśm z nagranymi egzorcyzmami, negując od samego początku możliwość wystąpienia opętania.
Według oficjalnego wyroku sądowego przyczyną śmierci Anneliese było zagłodzenie. Po śmierci nastolatki nie stwierdzono jednak pewnych zawsze występujących symptomów (np. odleżyny). Rodzice dziewczyny, a także dwaj duchowni egzorcyści zostali oskarżeni i skazani przed Sądem Krajowym w Aschaffenburgu o nieumyślne spowodowanie śmierci. Skazując wszystkich czworo oskarżonych "za doprowadzenie dziewczyny do śmierci wskutek zaniedbania" na sześć miesięcy pozbawienia wolności w zawieszeniu na trzy lata, sąd dalece wykroczył poza propozycje prokuratury.
Niektórzy obserwatorzy uznali ten proces za najważniejszy - po Norymberdze - do jakiego doszło nie tylko w Niemczech, ale także w całej Europie.
[edytuj] Przypuszczalna przyczyna śmierci
Według wyroku sądowego Anneliese zmarła w wyniku zagłodzenia. Niektórzy twierdzą jednak, że prawdziwą przyczyną śmierci miałoby być przedawkowanie tegretolu, który przez wieloletnie przyjmowanie i nagromadzenie się w organizmie spowodował śmierć. Lek ten przy długotrwałym zażywaniu powoduje uszkodzenie ciałek krwi, w szczególności trombocytów. Poza tym przed śmiercią dźwięki, jakie z siebie wydawała, były jakoby podobne do tych wydawanych u pacjentów z przedawkowaniem narkotyku LSD.
[edytuj] Badania prof. Felicitas D. Goodman
Powyższe fakty zostały udokumentowane w sposób wiarygodny w oparciu o setki zebranych materiałów dowodowych w tej sprawie przez amerykankę prof. Felicitas D. Goodman, antropologa kultury, religioznawcę i językoznawcę.
W swojej książce "Egzorcyzmy" Felicitas D. Goodman przeprowadziła gruntowne badania naukowe tej sprawy, potwierdzając fakt opętania Anneliese i demaskując przy tym dotychczasowe błędy, przesądy i fałszywe pseudonaukowe opinie w ocenie tego zjawiska. Według opinii Felicitas D. Goodman, nastolatka zmarła nie wskutek średniowiecznych przesądów religijnych, a oświeceniowych przesądów naukowych. Prof. Goodman posiadała jedną z największych na świecie dokumentacji na temat opętań, religijnych transów i stanów mistycznych, zebraną wśród szamanów, czarowników i wyznawców religii animistycznych.
Książka ta stała się później dla Scotta Derricksona inspiracją do stworzenia filmu - "Egzorcyzmy Emily Rose".
[edytuj] Badania dr Theo Weber-Arma
Lektura prac prof. F. Goodman zainspirowała do badań także szwajcarskiego naukowca dr Theo Weber-Arma. Zajął się on analizą przebiegu choroby z medycznego punktu widzenia. Odkrył on, że badania EEG robione w 1969, 1972 i 1973 r. nie wykazały u Anneliese śladów epilepsji, natomiast wycieńczenie organizmu podane jako przyczyna jej zgonu jest identyczne ze skutkami zatrucia wywołanymi długotrwałym przyjmowaniem leków antyepileptycznych.
Doszedł do wniosku, że na ławie oskarżonych powinni zasiąść nie egzorcyści, lecz lekarze, którzy błędnie zdiagnozowali religijny stan wyjątkowy jako padaczkę. Twierdził, że "nie sposób za objawy epilepsji uznać wstrząsania głową w prawo i w lewo z taką szybkością, że świadkowie mieli wrażenie, jakby oglądali film na przyspieszonych obrotach".
[edytuj] Postawa Kościoła katolickiego w Niemczech
W obronie egzorcyzmów w tamtym czasie nie stanął żaden z niemieckich biskupów, a Joseph Stangl, biskup Würzburga, który sam wydał wcześniej zgodę na egzorcyzm Anneliese, stwierdził publicznie, że „szatan nie istnieje, a opętanie jest chorobą”(Stwierdzenie tego faktu, iż "szatan nie istnieje" analogicznie mówi nam,że również nie ma Boga, ponieważ w religii katolickiej istnieje zarówno Bóg jak i Szatan). Od tego czasu aż po dziś dzień w Kościele niemieckim nie odprawia się egzorcyzmów.
[edytuj] Opinia społeczeństwa niemieckiego dzisiaj
Wśród większej części społeczeństwa niemieckiego, panuje przekonanie o chorobie psychicznej kobiety i o słuszności wyroku sądowego. Według lokalnej ludności Klingenbergu rodzice Anneliese Michel są współodpowiedzialni za śmierć swojej córki.
[edytuj] Obecne opinie w środowiskach katolickich w Niemczech
Kościół katolicki, mimo że biskup diecezjalny pozwolił na ten egzorcyzm, później wydał dokument, że Anneliese nie była opętana. Ale nadal wielu surowych wiernych, szczególnie wśród tradycjonalistów, wierzy, że Anneliese przyjęła na siebie cierpienia związane z egzorcyzmem za innych, za grzeszników w drodze do piekła i dla przebywających w czyśćcu. Niemała liczba wiernych też uważa, że wypowiedzi "demonów" świadczą o szkodliwych skutkach modernizacji w kościele katolickim i potwierdzają opinie tradycyjne, np że kapłanom nie wolno się żenić, że osobe zakonne zawsze muszą nosić habit i że komunię trzeba przyjąć wyłącznie bezpośrednio na język. Zwolennicy pewnych nieuznanych objawień maryjnych (np w San Damiano we Włoszech i Heroldsbachu w Niemczech) też znajdują poparcie w tym, co "demony" mówili. Według opinii wielu tradycyjnych katolików Anneliese umarła w stanie świętości i zostanie nieoficjalnie beatyfikowana. Wydawnictwo Ruhland (Niemcy), które jest dobrym źródłem dla dokumentacji od punktu widzenia wierzących w opętanie młodej kobiety, wydaje też nowenny do Anneliese Michel
[edytuj] Ciekawostki
- na podstawie doświadczeń Anneliese Michel powstały dwa filmy: Egzorcyzmy Emily Rose oraz Requiem.
[edytuj] Linki zewnętrzne
- Anneliese Michel - Historia Prawdziwa - artykuł na temat Anneliese z SNE Gdańsk
- Opętanie Anneliese Michel - artykuł z gazety Ozon nr. 25 (6-12.10)
- What in God's Name?! - artykuł z The Washington Post (ang.)
