Andrzej Zając

Z Wikipedii

Andrzej Zając (ur. 31 marca 1929 w Sosnowcu Niwce, zm. 31 grudnia 2000) - lekarz - specjalista medycyny przemysłowej i chorób wewnętrznych, założyciel Polskiego Towarzystwa Ergonomicznego, współzałożyciel Śląskiej Organizacji Technicznej.

Urodzony w rodzinie górniczej życie zawodowe związał z problematyką zdrowia pracowników górnictwa i hutnictwa. W 1953 uzyskał dyplom lekarza Collegium Medicum Uniwersytetu Jagiellońskiego. W 1954 rozpoczął pracę w przemysłowej służbie zdrowia, odbywając równocześnie praktyki pod okiem Witolda Zachorskiego. W 1957 został kierownikiem Zakładu Lecznictwa Zapobiegawczego przy Sosnowieckich Zakładach Budowy Kotłów Przemysłowych. W 1959 uzyskał pierwszy, a w 1964 drugi stopień specjalizacji medycyny przemysłowej i chorób zawodowych; z kolei w 1965 uzyskał uprawnienia do prowadzenia szkoleń lekarzy w tej dziedzinie. W latach 1965-1970 pracował w Poliklinice Zakładowej Kombinatu Metalurgicznego w Eisenhüttenstadt, ponad rok jako kierownik jej Oddziału Chorób Zawodowych i Medycyny Przemysłowej. Po powrocie do kraju kontynuował pracę w ZZL. W latach 1974-1978 pracował jako starszy asystent Franciszka Spiocha w Zakładzie Fizjologii Pracy przy Instytucie Medycyny Pracy w Przemyśle Węglowym i Hutniczym w Sosnowcu oraz kierownik jego Pracowni Ergonomicznej. 16 maja 1977 zainicjował działalność Polskiego Towarzystwa Ergonomicznego. W 1978 powołany na stanowisko głównego specjalisty ds. medycyny przemysłowej w Okręgowej Inspekcji Pracy w Katowicach. W latach 1987-1994 pracował w Górniczym Zespole Opieki Zdrowotnej w Katowicach, w późniejszym okresie jako kierownik Przychodni Zakładowej Głównego Instytutu Górnictwa; jednocześnie w latach 1986-1991 lekarz przemysłowy sosnowieckiego "Politexu". Karierę zawodową zakończył w 1995.

Uhonorowany Medalem im. Wojciecha Jastrzębowskiego za szczególne zasługi na polu ergonomii i jej zastosowań oraz dwoma odznaczeniami państwowymi NRD za pracę i osiągnięcia w zakresie ochrony zdrowia pracowników.