Željko Bebek

Z Wikipedii

Željko Bebek (ur. 16 grudnia 1945 w Sarajewie) - bośniacki Chorwat, wokalista zespołu słynnego jugosłowiańskiego zespołu Bijelo dugme.

Zainteresowanie muzyką wykazywał od najwcześniejszych lat, zabawiał gości swoich rodziców śpiewaniem piosenek usłyszanych w radiu. Pierwszym intrumentem, na którym nauczył się grać, był akordeon. W trzeciej klasie szkoły podstawowej zrezygnował, chcąc grać na gitarze. Nauczycielka muzyki nie zgodziła się, więc Željko skończył grając na mandolinie. Wkrótce stał się jednym z najlepiej grających na manodlinie w swojej szkole i w nagrodę pozowolono mu zmienić instrument na gitarę.

W wieku 16 lat, gdy był w drugiej klasie szkoły średniej, wszedł do swojego pierwszego zespołu Eho 61, gdzie spotkał Kornelija Kovača, Zorana Redžicia i Fadila Redžicia. Gdy zespół się rozpadł, Željko kontynował grać z braćmi Redžić do momentu gdy Fadil przeszedł do zespołu Indexi. W tym samym czasie Edo Bogeljić zaprosił go do zespołu Kodeksi.

Przez lata 60 był wokalistą i gitarzystą w zespole Kodeksi. Około 1969 spotkał Gorana Bregovicia, którego zaprosił do zespołu. Grupa przeniósła się do południowych Włoch i niebawem rozpadła. Bebek wrócił do Sarajewa w 1970 i reaktywował zespół pod nazwą Novi Kodeksi wraz z Edo Bogeljiciem. Jednak zespół nie odnosił sukcesów, a Željko niebawem rozpoczął służbę w armii.

Po powrocie z wojska (1972) Bregović i Bebek występowali w swoim nowym zespole Jutro, który niebawem przekształcił się w Bijelo Dugme. Jako wokalista i gitarzysta basowy pozostał w zespole do 1984 roku, nagrywając w miedzyczasie solowe albumy, które jednak nie spotkały się z większym uznaniem publiczności.

Gdy wybuchła wojna w Bośni przeniósł się do Zagrzebia, gdzie mieszka i tworzy do dziś.

W 2005 wziął udział w trzech pożegnalnych koncertach Bijelo Dugme, które odbyły się w Zagrzebiu, Sarajewie i Belgradzie.

[edytuj] Dyskografia

• Skoro da sam isti (1978)
• Mene tjera neki vrag (1984)