კუროსავა აკირა
ვიკიპედიიდან
კუროსავა აკირა (黒澤 明) (* 23 მარტი, 1910, ტოკიო ― † 6 სექტემბერი, 1998) იაპონელი კინორეჟისორი. მას მიიჩნევენ იაპონური კინოს კლასიკოსად, იგი პოპულარულია არა მარტო სამშობლოში, არამედ მთელს მსოფლიოში.
[რედაქტირება] ბიოგრაფია
კუროსავა აკირა დაიბადა 1910 წლის 23 მარტს. კუროსავას მამა ძველი სამურაების გვარიდან იყო. მისი გავლენის ქვეშ იგი სკოლიდან დაინტერესდა საბრძოლო ხელოვნებებით და კერძოდ კენდოთი. მალე კი მისი საყვარელი საქმე გახდა ხატვა. იგი მხატვრობასაც აპირებდა და სწავლობდა ხელოვნების აკადემიაში. მის ცხოვრებაში გარდატეხა მოხდა 1936 წელს, როდესაც გაზეთში ნახა P.C.L. სტუდიაში ვაკანსიის შესახებ განცხადება. იგი გახდა რეჟისორ კაძირო იამამოტოს ასისტენტი. თავდაპირველად იგი წერდა სცენარებს, ბევრი სცენარი არ იყო რეალიზებული, ისინი მხოლოდ და მხოლოდ ჟურნალებში იბეჭდებოდა.
პირველი ფილმი კუროსავამ როგორც რეჟისორმა დადგა 1943 წელს, ეს იყო "სუგადა სანსირო" სადაც ახალგაზრდა ძიუდოისტის აღზრდაზეა მოთხრობილი. ამ ფილმში გამოიკვეთა კუროსავას სხვა ფილმებისთვის დამახასიათებელი ადამიანის სწრაფვა სულიერი სრულყოფილებისკენ.
1944 წელს კუროსავამ გადაიღო ფილმი "ყველაზე ლამაზები" და გადაღებების დასრულებისთანავე ცოლად მოიყვანა მთავარი როლის შემსრულებელი იაგუტი ეკო. მათ ორი შვილი ეყოლათ.
1945 წელს ომის დასრულების შემდეგ მან გადაიღო "ვეფხვის კვალს მიმყოლნი", რომელიც ცენზურის გამო მხოლოდ 1952 წელს გამოვიდა ეკრანებზე.
კუროსავას საყოველთაო პოპულარობა მოუტანა ფილმმა "მთვრალი ანგელოზი", რომელიც მან 1948 წელს გადაიღო. ამ ფილმში მთავარს როლს ასრულებდა დამწყები მსახიობი მიფუნე ტოსირო. მთვრალი ანგელოზების შემდეგ კუროსავამ მიფუნე კიდევ 15 ფილმში ათამაშა, მათ შექმნეს კინოისტორიაში ალბათ ყველაზე ცნობილი ტანდემი.
1950 წელს კუროსავამ გადაიღო ფილმი "რასიომონი", სადაც მთავარ როლში მიფუნე ტოსირო თამაშობდა. ამ ფილმით კუროსავამ დაანგრია იაპონური კინოს ტრადიციული სტილისტიკა. 4 ადამიანი სრულიად შემთხვევით გახდა ტყეში მკვლელობის და გაუპატიურების მომსწრე. ოთხივე მოწმე მომხდარის სრულიად განსხვავებულ ვერსიას ყვება, მათი მონაყოლისგან რადიკალურად განსხვავდება დაზარალებულის და დამნაშავის მონაყოლიც. რეჟისორი არ ცდილობს გაარკვიოს სიმართლე, იგი ამ ფილმით აჩვენებს, რომ ადამიანს არ აქვს მოვლენების ობიექტურად გადმოცემის უნარი, საკუთარ თავზე მიუკერძოვებლად ვერ საუბრობს, რადგან ადამიანის მთავარი თვისება ეგოიზმია.
ეგოიზმთან ბრძოლის მაგალითი კუროსავამ თავის ფილმ "ცხოვრებაში" მოგვცა, რომელიც 1952 წელს გამოვიდა. მთავარი გმირი იგებს, რომ მას 5-6 თვე დარჩა სიცოცხლე. ეს მას უბიძგებს გადახედოს თავის ცხოვრებას და რადიკალურად შეცვალოს იგი.
კუროსავამ სრულიად შეცვალა სამურაების ტრადიციული სახე კინემატოგრაფიაში. იგი არ იღებს ტრადიციული ტიპის ფილმებს სამურაების შესახებ, სადაც გაიდეალიზირებული სამურაები ძირითადად სიყვარულსა და მოვალეობას შორის არჩევნის წინაშე დგანან. მის ფილმებში ასახულია უფრო რეალისტური ბრძოლა ფულისთვის და ძალაუფლებისთვის.
1954 გამოსულმა ფილმმა "შვიდი სამურაი" ამერიკის კინოაკადემიის მთავარი პროზი ოსკარი მოიპოვა, შემდეგ კი ამერიკელებმა ამ ფილმის "რემეიკი" გააკეთეს. როგორც აღვნიშნეთ, კუროსავამ რადიკალურად შეცვალა სამურაის ეკრანული სახე. მის ფილმებში სამურაები არა მხოლოდ პატრონისადმი უსაზღვროდ ერთგული მამაცი მეომრები არიან, არამედ გააჩნიათ თავისი სისუსტეებიც. ლამაზად გამოწყობილი სამურაების ნაცვლად მის ფილმებში არის ბინძური, ნასვამი მიფუნეს პერსონაჟი, რომელიც ცდილობს თავიდან აიცილოს სისხლისღვრა, ხოლო საქმე საქმეზე როცა მიდის, მაშინ მამაცად იბრძვის. მისი გმირები არა მხოლოდ ფიზიკური მონაცემებით გამოირჩევიან, არამედ სულიერებითაც, სამართლიანობის გრძნობით.
კუროსავას პოპულარობის ზრდას 50-იან წლებში ხელი მისმა საყვარელმა მსახიობმა მიფუნე ტოსირომაც შეუწყო. იგი გამოირჩეოდა სხვა მსახიობების ფონზე. მუშაობისას კუროსავა ძალიან მომთხოვნი იყო გადამღები ჯგუფის მიმართ. მის ფილმებში დიდ როლს მსახიობების გარდა ბუნებაც ასრულებდა. მას შეეძლო გადაღების შეჩერება სასურველ ამინდამდე, ფილმში რასიომონი თავსხმა ისეთივე მრავლისმთქმელია, როგორ პერსონაჟები.
მიუხედავად იმისა, რომ კუროსავას უყვარდა ყველაფერი იაპონური, მას ასევე აღაფრთოვანებდა დასავლური დრამა. მან გადაიღო შექსპირის ტრაგედიების "ლედი მაკბეტის" და "მეფე ლირის" ("ტახტი სისხლში" და "რანი"), გორკის "ფსკერზეს" ეკრანიზაცია, დოსტოევსკის "იდიოტის", ეკრანიზაციები, მოქმედება მას ყოველთვის იაპონიაში გადაჰქონდა.
"ტახტი სისხლში" არ არის შექსპირიდან არცერთი ფრაზა, ფილმი დადგმულია თეატრი ნოს სტილში, მიუხედავად ამისა, იგი ითვლება ლედი მაკბეტის ერთერთ საუკეთესო ეკრანიზაციათ.
1960 წელს კუროსავამ დააარსა საკუთარი კინოსტუდია "კუროსავა პრო", სადაც დადგა ფილმები "ბოროტები ცოცხლები რჩებიან", "მცველი", "სანძიურო", "სამოთხე და ჯოჯოხეთი". ამის შემდეგ იაპონურ კინემატოგრაფიაში შექმნილმა კრიზისმა აიძულა კუროსავა ჰოლივუდში ეძია დაფინანსება, მაგრამ მას არ გაუმართლა, მის მიერ ჩაფიქრებული კინოები სხვა რეჟისორებმა გადაიღეს. 1969 წელს კი კუროსავამ და იაპონური კინოს სამმა დიდოსტატმა კინოსიტა კეისუკემ, იტიკავა კონმა და კობაიასი მასაკიმ დააარსეს კომპანია "ოთხი მხედარი", სადაც კუროსავამ თავისი პირველი ფერადი კინო "ტრამვაის ბორბლების კაკუნი" გადაიღო. ფილმს კომერციული წარმატება არ ჰქონდა.
70-80-იანი წლები კუროსავასთვის მძიმე გამოდგა. სამშობლოში მას ძალიან აკრიტიკებდნენ და იგი მხარდაჭერას საზღვარგარეთ ეძებდა. მისი უკანასკნელი ფილმებია "სიზმრები", "აგვისტოს რაფსოდია" და "ჯერ კიდევ არა". კუროსავა აკირა გარდაიცვალა ტოკიოში 1998 წლის 6 სექტემბერს.
[რედაქტირება] ფილმოგრაფია
- 1941 — ცხენი
- 1943 — ძიუდოს გენიოსი, 姿三四郎
- 1944 — ყველაზე ლამაზები, 一番美しく
- 1945 — ვეფხვის კვალს მიმყოლნი
- 1945 — ძიუდოს გენიოსი II, 續姿三四郎
- 1945 — ვინც მომავალს ქმნის, 虎の尾を踏む男達
- 1946 — ჭაბუკობაზე სინანულის გარეშე, わが青春に悔なし
- 1948 — ერთი მშვენიერი კვირა დღე, 素晴らしき日曜日
- 1948 — მთვრალი ანგელოზი, 醉いどれ天使
- 1949 — ჩუმი დუელი, 静かなる決闘
- 1949 — უსახლკარო ძაღლი, 野良犬
- 1950 — სკანდალი, 醜聞
- 1950 — რასიომონი, 羅生門
- 1951 — იდიოტი, 白痴
- 1952 — ცხოვრება, 生きる
- 1954 — შვიდი სამურაი, 七人の侍
- 1955 — მე ვცხოვრობ შიშში, 生きものの記録
- 1957 — ტახტი სისხლში, 蜘蛛巣城
- 1957 — ფსკერზე, どん底
- 1958 — სამი გაიძვერა მიმალულ ციხესიმაგრეში, 隠し砦の三悪人
- 1960 — ცუდებს მშვიდად სძინავთ, 悪い奴ほどよく眠る
- 1961 — მცველი, 用心棒
- 1962 — სანძიურო, 椿三十郎
- 1963 — სამოთხე და ჯოჯოხეთი, 天国と地獄
- 1965 — წითელწვერა, 赤ひげ
- 1970 — ტრამვაის ბორბლების კაკუნი / Dô desu ka den, どですかでん
- 1975 — დერსუ უზალა, デルス・ウザーラ
- 1980 — მეომრის ჩრდილი, 影武者
- 1985 — რანი, 乱
- 1990 — სიზმრები, 夢
- 1991 — აგვისტოს რაფსოდია, 八月の狂詩曲
- 1993 — ჯერ კიდევ არა / Madadayo, まあだだよ
