Música flamenca
Na Galipedia, a wikipedia en galego.
O flamenco é un tipo de música típica de Andalucía que nace no século XIX, se ben as súas orixes son máis antigas.
[editar] Orixes
Dentro da búsqueda das raíces flamencas cabe destacar a aproximación á música árabe por diversos artistas como Juan Peña (El Lebrijano ), que nun dos seus álbumes canta xunto a orquestra Andalusi de Tánger, que a súa vez explora as vinculacións do cante flamenco coa música magrebí. A cantaora Lole tamén realizou xiras por países do mundo árabe tentando buscar símiles coas culturas árabes e xitanas.
Os cantaores
Os nomes máis coñecidos antes da comercialización do flamenco( século XIX) eran "el fillo" (mestre de seguiriyas), "el tío Luís el de la Juliana" , "Juanelo" que viviron a finais do século XVIII. Nese momento importante para a evolución do flamenco saíron á fama nomes como "Tomas el Nitri", "Enrique el Mellizo" (representante da escola gaditana), "Silverio Franconetti", "Diego el Marruro", "Curro Dulce", " el loco Mateo" , "Merced la Sarneta" (cultivadora de la soleá), "Paco la luz" , "Frasco el colorado" , "Joaquín el de la Paula"(cantaor de soleares), "Antonio Chacón", (artista flamenco de teatros),"Manuel Torre"(el niño de jerez),etc. de principios de siglo xx son "Antonio Chacón", "Manuel Molina", "Manuel Cagancho" (representante por escelencia del cante de triana),"Pastora Pavón"(la niña de los peines) y Tomás Pavón.Otros de los principales nombres dei siglo xx son "Antonio Mairena", "Monolo Caracol", "el terremoto", "Pepe el de la Matrona", "Antonio Fernandez Díaz", "Fosforito", "Perlita de Huelva", "Jose Monge Cruz", "Manuel Soto Monge", " el Sordera", "Antonio Nuñez"(chocolate),
