Lingua micénica
Na Galipedia, a wikipedia en galego.
Esta páxina está clasificada para a súa eliminación rápida, porque: contidos mudados a Grego micénico.
Se vostede está en desacordo coa súa eliminación inmediata, por favor expoña os seus motivos na páxina de discusión deste artigo ou na páxina de discusión de eliminación rápida. Se está páxina non cumpre os criterios de eliminación rápida, ou se vostede corrixe os problemas, por favor elimine esta mensaxe de aviso, pero nunca elimine o aviso de artigos creados por vostede mesmo.
Asegúrese de que outras páxinas non enlazan con esta e comprobe o historial da páxina antes de borrar.
O micénico é a máis antiga forma coñecida da lingua grega, falada na Grecia continental e en Creta nos séculos XVI e XI a.C., antes da invasión doria. Consérvase en inscricións en Lineal B, unha escrita inventada en Creta polo século XIV a.C. A maior parte dos exemplos desta escrita están en taboíñas de arxila atopadas en Knossos e en Pilos. A lingua recebe o nome de Micenas, o primeiro dos palacios que se excavou.
As taboíñas permaneceron moito tempo sen descifrar, propoñéndose todoas as linguas concebibles como a que subxacía nelas, ata que Michael Ventris descifrou a escrita en 1952 e probou máis aló de toda dúbida que a lingua era unha forma antiga do grego.
A maioría dos textos das taboíñas son listas e inventarios. Non hai ningún texto narrativo e menos poético. Sen embargo estas listas botan moita luz sobre o pobo que as escribiu e sobre o período micénico, ás vésperas da denominada Idade Escura de Grecia.
Índice |
[editar] Fonoloxía e ortografía
A lingua micénica consérvase no sistema de escritura Lineal B, que consiste en aproximadamente 200 signos silábicos e logogramas. Como o Lineal B deriva do Lineal A (sistema de escritura dunha lingua non descifrada da época minoica sen relación probablemente co grego) esta escrita non reflicte plenamente a fonética do micénico: os grupos consonánticos non se escriben completos, xa que os signos de consoantes teñen todos a estutura consoante-vocal, e r e l non se distinguen, nin é posíbel distinguir as categorías fonolóxicas gregas de xorda/sonora (agás nas dentais d e t) e aspirada/non aspirada; l, m, n, r, s finais de sílaba non se escriben.
A escrita distingue cinco timbres vocálicos, a, e, i, o, u, as semivogais w e j (tamén transcrita como y), tres líquidas, m, n, r e sete oclusivas, d, k, p, q, s, t, z (esta última debe representar un grupo consonántico zd correspondente á Dzeta).
Así *khrusos, "ouro" aparece escrito cos signos ku-ru-so, e *gwous, "vaca" cos signos qo-u.
A forma micénica do grego mantén un número de trazos arcaicos de herdanza indoeuropea , como as consoantes labiovelares que sufriran distintos cambios fonéticos dependendo do contexto cando o grego reapareceu escrito en forma alfabética varios séculos despois.
[editar] Corpus
O corpus micénico consiste en cerca de 6000 taboíñas, que poden verse incrementadas en futuros achados. As taboíñas clasifícanse segundo o lugar onde foron atopadas.
- KN Knossos: ca. 4360 taboíñas
- PY Pilos : 1087 taboíñas
- TH Tebas (micénico /Tegway/): 99 taboíñas+ 238 publicadas en 2002.
- MY Micenas: 73 taboíñas
- TI Tirinto: 27 taboíñas.
- KH Chania: 4 taboíñas
- outras 170 inscricións en Lineal B atopáronse en xerras.
A inscrición micénica máis antiga coñecida, e polo tanto o testemuño máis antigo da lingua grega é o seixo de Kaftania descuberto en 1994, que data do século XVII a.C.. O seixo leva unha inscrición con oito signos silábicos, a-so-na / qo-ro-qa / qa-jo así como a imaxe do dobre machado.
[editar] Referencias
- Chadwick, John: The Decipherment of Linear B, Second edition (1990). Cambridge UP, 1958, ISBN 0521398304
- Chadwick, John: The Mycenaean World, Cambridge UP,1976, ISBN 0521290376
- Ventris, Michael, "Evidence for Greek dialect in the Mycenaean archives", in Journal of Hellenic Studies, LXXVII (1953), pp. 84ss.
- Ventris, Michael e Chadwick, John: Documents in Mycenaean Greek, Second edition (1974). Cambridge UP, 1956, ISBN 0521085586
