León I, Emperador

Na Galipedia, a wikipedia en galego.

León I.

Caesar Flavius Valerius Leo Augustus ou León I do Imperio Bizantino (401 - 474, reinado 457 - 474), tamén coñecido como León o Tracio, foi o último dunha serie de emperadores colocados no trono por Aspar, o alano que serviu como comandante en xefe do exército. O seu coroación como emperador o 7 de Febreiro de 457, foi a primeira que involucrou ao Patriarca de Constantinopla. León I fixo unha alianza coa Garda Isauria e dese xeito puido eliminar a Aspar. O prezo da alianza foi o matrimonio da filla de León con Tarasicodissa, líder dos Isaurios que se converteu en emperador Zenón en 474.

Durante o reinado de León, os Balcáns foron arrasados unha e outra vez polos Ostrogodos e os Hunos. Con todo, foron incapaces de tomar Constantinopla grazas ás murallas que foran reconstruídas e reforzadas durante o reinado de Teodosio II. O seu reinado foi tamén notábel pola súa influencia no Imperio Romano de Occidente, marcada pola súa designación de Antemio como emperador romano de occidente en 467. León intentou cimentar este logro político cunha expedición contra os vándalos en 468, a cal foi desastrosa debido á traizón e incompetencia do cuñado de León, Basilisco. Este desastre esgotou o imperio en homes e diñeiro.

Mentres que o imperio de León foi ben coñecido pola súa tecnoloxía militar, tamén conduciu a avances importantes noutros campos.

León morreu de disentería á idade de 73 o 18 de Xaneiro de 474.