Persónur (máll.)

Frá Wikipedia, hin frælsa alfrøðin

Persónar eru tríggir í tali í føroyskari málfrøði. Teir verða lýstir við persónsfornøvnum. Hesi persónsfornøvnini verða bend í føllum, tølum og kyni á júst sama hátt sum navnorð. Teir tríggir persónarnir eru:

1. Fyrsti persónur er tilsiping til sín sjálvs, ella til ein bólk,´ið ein sjálvur er partur av. Á føroyskum sipa hesi persónsfornøvnini til 1. persón: eg, meg, mær, mítt, mín, míni osfr.
2. Annar Persónur er tann ella tað, ið talað verður við í beinleiðis talu. 2. persónur hevur hesi persónsfornøvnini: tú, teg, tær, títt, tín, tíni osfr.
3. Triði persónur er tann ella tað, ið talað verður um. Hesi persónsfornøvnini standa í 3. persóni: hann, hon, tað, honum, hansara, hana, hennara, tí, tess, sín, sítt osfr.

Sagnorð verða m.a. bend í persónum.

Bending av persónligum hjáorðum í føllum, tølum og kynum:

eintal	1. persónur	2. persónur	3. persónur
hvørfall	eg	tú	hann, hon tað
hvønnfall	meg	teg	hann, hana, tað, seg
hvørjumfall	mær	tær	honum, henni, tí, sær
hvørsfall	mín, mín, mítt	tín, tín, títt	hansara, hennara, tess, sín, sítt
fleirtal	1. persónur	2. persónur	3. persónur
hvørfall	vit	tit	teir, tær, tey
hvønnfall	okkum	tykkum	teir, tær, tey, seg
hvørjumfall	okkum	tykkum	teimum, sær
hvørsfall	okkara	tykkara	teirra, síni
1. persónur og 2., t.e. mín og tín ávíkavist, umframt afturbenda fornavnið, sín, í eintali og hvørsfalli weu sermerkt við, at tey kunnu bendast umaftur í føllum og tølum. Hesi verða tá nevnd Ognarfornøvn
eintal	1. persónur	2. persónur	3. persónur
hvørfall	mín, mín, mítt	tín, tín, títt	sín, sín, sítt
hvønnfall	mín, mína, mítt	tín, tína, títt	sín, sína, sítt
hvørjumfall	mínum, mínari, mínum	tínum, tínari, tínum	sínum, sínari, sínum
hvørsfall	míns, mínar, míns	tíns, tínar, tíns	síns, sínar, síns
fleirtal	1. persónur	2. persónur	3. persónur
hvørfall	mínir, mínar, míni	tínir, tínar, tíni	sínir, sínar, síni
hvønnfall	mínar, mínar, míni	tínar, tínar, tíni	sínar, sínar, síni
hvørjumfall	mínum, mínum, mínum	tínum, tínum, tínum	sínum, sínum, sínum
hvørsfall	mína, mína, mína	tína, tína, tína	sína, sína, sína
Sum sagt verða sagnorð m.a. bend í persónum:
eintal	1. persónur	2. persónur	3. persónur
at vera	eg eri	tú ert	(hann/hon/tað) er
at skriva	eg skrivi	tú skrivar	(hann/hon/tað) skrivar
at sleppa	eg sleppi	tú sleppur	(hann/hon/tað) sleppur
fleirtal	1. persónur	2. persónur	3. persónur
at vera	vit eru	tit eru	(teir/tær/tey) eru
at skriva	vit skriva	tit skriva	(teir/tær/tey) skriva
at sleppa	vit sleppa	tit sleppa	(teir/tær/tey) sleppa