کالبدشناسی انسان
از ویکیپدیا، دانشنامهٔ آزاد.
کالبدشناسی انسان یکی از شاخههای کالبدشناسی است. این رشته به بررسی اندامها و دستگاههای اندامهای بدن انسان میپردازد. تن انسان مانند تن همه جانوران از چندین دستگاه درست شده است که این دستگاهها از اندامها و ایشان از بافتها و این بافتها از یاختهها درست شدهاند. کالبدشناسی کاری به بررسی بافتها یا یاختهها ندارد و تنها به شناخت اندامها و کارکرد آنها میپردازد. شناخت بافتها مربوط به بافتشناسی و بررسی یاختهها مربوط به یاختهشناسی میشود.
[ویرایش] اندام
[ویرایش] دستگاههای اصلی بدن انسان
- دستگاه قلب و رگها برای گردش خون
- دستگاه گوارش برای فرودادن هضم جذب و دفع خوراک
- دستگاه درونریز برای هماهنگی اندامهای درونی با کمک هورمون
- دستگاه پیها برای گردآوری، جابجایی و پردازش دادهها در مغز و اعصاب
- دستگاه ماهیچهای برای جنباندن بدن
- دستگاه تنفسی برای دم و بازدم
- دستگاه ادراری برای برونرفت ادرار
- دستگاه تناسلی برای تولید مثل
- دستگاه پوششی شامل پوست، مو و ناخن برای پوشش و حفاظت بدن
- استخوانبندی انسان برای سرپاداشتن و نگاهداری ساختار تن
- دستگاه دفاعی بدن برای دفاع در برابر بیماریزاها
[ویرایش] جستارهای وابسته
|
||||
---|---|---|---|---|
سر: - ابرو – آرواره - بناگوش – بینی - پیشانی - جمجمه – چانه – چشم – دندان – دهان – زبان - شقیقه – صورت - غبغب – گوش – گونه - لب - مژه گردن: تارآوا - حنجره - گلو – سیب آدم - زبان کوچک (ملاز) - حلق بالاتنه: - آبگاه – پستان - پشت و کمر - پهلو - جناغ - زیر بغل – سینه - شانه – شکم – قفسه سینه - کول – گُرده – ناف اندامهای جنسی: (آلت مردانه/ختنهگاه/کیسه بیضه/بیضه/خروسه/مهبل/تخمدان/رحم) – نشیمنگاه – مقعد – سرین - میاندوراه - دنبالچه - موی زهار - لگن خاصره دست و پا: – آرنج – انگشت اشاره – انگشت پا – انگشت حلقه – انگشت شست – انگشت کوچک – انگشت میان - بازو – بند انگشت – پا – پاشنه - پشت بازو – پشت ساق – پنجه – پیشمشت – دست – ران - روی پا – زانو – ساعد – قوزک پا - کشاله ران - کشکک زانو - کف دست – لنگ – مچ – ناخن پا پوست: مو |