کاربر:مهرداد

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد.

اهل میاندوآب از آذربایجان غربی هستم و فعلا در استرالیا زندگی می کنم.

تحصیلات و کارم در رشته نرم افزار کامپیوتر است.

به تاریخ و فرهنگ ملل خاورمیانه و خصوصا زبان ترکی آذربایجانی و تاریخ ترکهای ایران و منطقه علاقه دارم. معتقدم که به علت سیاستهای غلط دولتی در ایران ، تبعیضات حقوقی غیر قابل بخششی در مورد آذربایجانی ها و سایر گروههای ملی در ایران اجرا شده.

بایستی اعتراف کرد که اجرای این مظالم با همکاری بسیاری از سیاستمردان ترک نیز بوده. مردم ایران در آن دوران بعد از شکست های مداوم از روسیه به شدت در برابر جهان جدید منفعل و خود باخته شده بوند. افرادی چون کسروی ، ارانی ، تقی زاده و حتی قبل از اینها آخوند زاده (میرزا فتحعلی آخوندف) با نیت بیداری حس ملی در واقع منافع و حقوق ملل ایران را فدای اتحاد حول کشور ایران کردند تا به خیال خود مهندس یک ملت واحد از چندین ملت باشند. البته درک آنها از ملت بسیار آغشته به اعتقادات مذهبی نیز بود. تجربه و درک نسبتا محدود این "روشنفکران" از تشکیل و تاریخ ملتهای اروپائی آنها را به لزوم تئوری یک ملت در یک کشور سوق می داد. تجربه های فراوانی نشان می دهد که بطور دمکراتیک اتحاد ملل حول یک کشور می تواند انجام پذیر باشد. اتحادیه اروپا جدیدترین کوشش و نمونه بارز اتحاد آزاد ملل (در قالب کشورهای گاها چند ملیتی) برای صلح و پیشرفت است. مردم ایران از لحاظ فرهنگی و تاریخ مشترک به مراتب همگون تر از کشورهای چند ملیتی و موفقی چون هندو سویس هستند. مقدمات لازم برای خود جوشی طبیعی این مردم وجود دارد و لزومی بر این نیست که در قرن بیست یکم توسل به قبولاندن اصالت نژادی و نفی تمایزات این مردم بکنیم.

باید توجه داشت دنبال کردن سیاست برتری گروه خاص برای ابقای وحدت ایرانیان سفسطه ای بیش نیست و در واقع نفی امکان وحدت آزاد است.

زبان فارسی به عنوان وسیله تداعی فرهنگ و روحیه ایرانی جایگاه پر اهمیتی را در نزدیک نمودن ملتهای ایرانی داشته است. تشویق شاعران و ادیبان در دربار سلسله های عمدتا غیر فارس در طی قرون گذشته اتفاقی نبوده. سلطان محمود غزنوی فردوسی را به نوشتن شاهنامه می گمارد. مولانا در دربار سلجوقی و حافظ در دربار شاهان اینجو مقامی والا داشتند. بنظر می رسد سیاستمداران این دولتها همه واقف بر نقش زبان فارسی در نزدیک نمودن اقوام و ملل ایران بودند. از طرف دیگر زبانهای ایرانی از فارسی و ترکی گرفته تا کردی ،بلوچی و ترکمنی تحت نفوز زبان عربی بوده اند. لغات، اصطلاحات عربی، خط عربی همراه با اسلام در فرهنگ و اعتقادات این مردم عجین شده و نقاط مشترکی را به وجود می اورد. شاید بیش از 40% لغات فارسی، ترکی و کردی در ایران ریشه عربی دارند. این خود در نزدیک نمودن این زبانهاو در نتیجه این مردم سهم بزرگی را ایفا می کند. صمد بهرنگی در یکی از مقالات خود به موضوع این لغات مشترک و امکان استفاده از آنها برای آسانتر نمودن آموزش زبان فارسی در آذربایجان اشاره می کند و پیشنهاد می کند طراحان کتابهای درسی مدارس به این موضوع حساس تر باشند.

اسرار در به اصطلاح پاکسازی زبان فارسی از لغات عربی مشکلات و پی آمدهای جنبی خود را دارد. این لغات که در چهارده قرن اخیر در زبان فارسی همچون دیگر زبانها جذب و ذوب شده اند دیگر بیگانه نیستند در واقع بسیاری از این لغات در زبان عربی معنائی جدا گانه دارند. ایجاد لغات جدید به منظور جایگزین کردن این لغات به معنی بریدن ریشه بسیار عمیق و تاریخی مشترکی است که زبانهای ایرانی با یکدیگر دارند. برای بیگانه کردن مردم ایران از یک دیگر بهترین راه قطع یا تضعیف این ریشه مشترک خواهد بود. البته در این میان یافتن معادلهایی برای اصطلاحات و اسامی جدید بحثی جداگانه است.

ا