امیرابوعبدالله محمد پسر عبدالملک مُعِزّی در گذشته به سال 520 هجری چامه سرای پارسی گو بود.او چامه سرای بزرگ دربار ملکشاه سلجوقی بود و از سوی این پادشاه لقب امیر گرفت.چامه هایش بیشتر در قالب قصیده یا غزل هستند.
ردههای صفحه: مقالههای ناقص | ادبیات فارسی | ادبیات کهن فارسی | شاعران ایرانی