شبکه بی‌سیم

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد.

این مقاله به تمیزکاری نیاز دارد. لطفاً آن را تا جایی که ممکن است، از نظر املا، انشا، چیدمان و درستی بهتر کنید. پس از این کار، این الگو را از بالای مقاله حذف کنید. محتویات این مقاله ممکن است غیرقابل اعتماد و نادرست یا جانبدارانه باشند یا قوانین حقوق پدیدآورندگان را نقض کنند.

یک LAN بی سیم یا WLAN یک شبکه محدوده محلی بی سیم است که از امواج رادیویی برای جابجایی داده‌ها کمک می‌گیرد: ارتباط نهایی با کاربران به شکل بی سیم است، تا یک اتصال شبکه به تمام کاربران در یک ساختمان یا محوطه ارائه نماید. ستون فقرات اصلی این نوع شبکه معمولاً از کابلها بهره می‌گیرند.

بنظر می‌آید شبکهٔ بی‌سیم به شکل مهمی از اتصال در بسیاری از مکانهای بازرگانی درآید. بازار آن برای رشد هنوز نیاز به اطمینان از سود این فناوری دارد. بنیاد Frost and Sullivan پیش بینی نموده بازار شبکهٔ بی‌سیم که در سال 1998 0.3 میلیارد دلار بوده در سال 2005 1.6 میلیارد دلار برسد. تاکنون شبکه‌های بی‌سیم بصورت اولیه در انبارها، فروشگاهها و اخیرا در برخی مدارس نصب گردیده است. در مورد بازارهای بزرگ پیش بینی می‌شود این فناوری در مراکز بهداشتی، بنیادهای آموزشی و دفاتر شرکتی کاربرد داشته باشد. در محیط‌های بازرگانی، همایشگاه‌ها، اماکن عمومی و دفاتر جنبی نیز مکانهای بسیار خوبی برای WLAN هستند.

شبکهٔ بی‌سیم به‌عنوان جایگزینی برای شبکه‌های محدوده محلی (LAN) کابلی در مکانهایی که امکان کابل کشی مشکل یا غیر ممکن است، بکار می‌رود. جاهایی مثل ساختمانها یا مدارس محافظت شده قدیمی. هزینه نصب شبکه‌های بی‌سیم ارزان است، زیرا آنها تنها شامل نصب نقاط تماس (access point) و شبکه ریشه (backbone) می‌شوند، آخرین بخش شبکه بصورت بیسیم ارائه می‌شود!

توسعه‌های قدیمی شامل راه حل‌های ویژه صنعتی و قرادادهای (پروتکل های) اختصاصی، بجز اواخر دهه 1990، اینها تماما با استانداردهای جدید تعویض می‌شوند، بویژه نگارشهای متفاوت از IEE 802.11 (Wi-Fi) (تعاریف متفاوت را نگاه کنید) و HomeRF (خطوط 2 Mbit/s که برای کاربری خانگی درنظر گرفته شده بودند). یک فناوری جایگزین شبیه به ATM‌های 5 گیگاهرتزی، HIPERLAN، کمتر موفق بنظر رسید، بنا به عوامل سیاسی و بازاری.

دو نوع از انواع ممکن زیربنایی وجود دارد: نقطه به نقطه (peer-to-peer) یا موردی (ad-hoc) و حالتی که به آن اصطلاحآ حالت شالوده‌ای گفته می‌شود.

نقطه به نقطه: این حالت یک روش برای دستگاههای بی‌سیم است تا مستقیما با یکدیگر ارتباط برقرار نمایند. عملیات در حالت موردی و موقتی این امکان را دستگاههای بیسیم می‌‌دهد تا در فاصله‌ها بترتیب با یکدیگر ارتباط داشته باشند بدون اینکه نیاز به یک نقطه تماس هماهنگ کننده مرکزی باشد.

حالت شالوده‌ای: در این حالت شبکه بیسیم توسط پلهایی به شبکه اترنت (Ethernet) سیمی می‌پیوندد. حالت شالوده‌ای همچنین از نقطه مرکزی اتصال برای مشتریان شبکهٔ بی‌سیم پشتیبانی می‌کند. یک نقط تماس بی سیم در این حالت برای که به‌عنوان ایستگاه مرکزی شبکهٔ بی‌سیم ارائه خدمات می‌کند، مورد نیاز می‌‌باشد.