جمال‌الدین عبدالرزاق اصفهانی
از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد.
جمال‌الدین محمد بن عبدالرزاق اصفهانی' یا اسپهانی چامه‌سرای سده ششم هجری بود.
وی در اصفهان تولد یافت اما به آذربایجان نیز سفر کرد و گویا در نقاشی نیز دست داشت و با خاقانی و انوری ظهیر فاریابی و رشید وطواط مکاتبه و مشاعره می کرد
از شاعران ممتاز ایران بود که او را بواسطه ابداع معانی خلاق المعانی لقب داده اند وی سلاطین سلجوقی و آل خُجند را مدح میکرد و در اصفهان میزیست وفاتش را در سال 588 ه. ق. نوشته اند
