بادسواری

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد.

بادسواری یا بادبان‌سواری نام یکی از ورزش‌های خطری بر روی آب است.

فهرست مندرجات ۱ تاریخچه ۲ تلفیق دو ورزش ۳ موج‌رانی با بادبان ۴ آموزش افراد ۵ حضور در رقابتهای المپیک

[ویرایش] تاریخچه

اغلب مردم بر این باورند که طرح ابداع بادسواری (Wind-Surfing) ساخته و پرداخته ذهن دو کالیفرنیایی به نامهای جیم دریک (Jim Drake) دریانورد و هویل شوایتزر (Hoyle Schweitzer) است که دو ورزش قایق رانی و موج سواری را با هم ترکیب کردند. البته به زعم عده زیادی این ورزش، ورزش عجیب و غیر معمولیی است و حتی گاها" برخی‌ها آن را ورزشی دورگه می‌‌خوانند! در همان زمان، برت سالیسبوری (Bert Salisbury) از سیاتل واشنگتن با دریک و شوایتزر در سفری به سواحل مالیبو (Malibu)، ملاقاتی کرد. او در این زمینه که ورزشی جدید بنام Wind-surfing اختراع کند بسیار مشتاق، هیجانزده و جدی بود. بدون هیچ تاخیری، این مردان پس از تحقیقات به عمل آمده حقوق انحصاری و امتیاژ ویژه این ورزش را ثبت کردند، که اتفاقا" این ورزش خیلی زود به یک ورزش جهانی تبدیل شد. اینکه نام این ورزش را بادسواری (ویند-سرفینگ) بگذارند، پیشنهاد سالیسبوری بود.

اگرچه این دریک و شوایتزر بودند که بادسواری را به شکل امروزی رشد و نمو دادند، ولی می‌توان آن را از خانواده سیل-بوردینگ (Sail-boarding) که مبدع آن نیومن (Newman) و نائومی (Naomi) داربی بودند دانست. پس از مدتی حتی مجلات امریکایی نوشتارهای مختلفی درباره بادسواری نوشتند و پیشینه آن را به زمان نیومن و نائومی نسبت دادند.

[ویرایش] تلفیق دو ورزش

نیومن از سال 1984 شیوه تخته آزاد ("Free-sail") را پایه گذاری کرد و با تخته‌های که داربی از سال 1964 ساخته و به علاقه مندان موج سواری می‌‌فروخت ترکیب کرد، و همراه نائومی تخته‌سواری ("Sail-boarding") را به معرض نمایش گذاشت. اما شاید جالب باشد بدانید که نائومی یک زن بود، کسی که اولین عکس در حال انجام تخته‌سواری از او گرفته شد!

[ویرایش] موج‌رانی با بادبان

در 20 اوت 1977 نخستین بازیهای بین المللی سیل-بوردینگ توسط برین و لارنس کارلستروم (Carlstrom) برگزار شد. در همان سال داربی همکاریش را با دریک و شوایتزر آغاز کرد. اما در بادسواری آنها کسی را لازم داشتند تا از بادبان مراقبت کند و اجازه ندهد تا بادبان به هر سمت و سویی رود. آنها به دنبال راه حلی می‌‌گشتند تا ورزشکار بدون اینکه نگران سکان و بادبان باشد بتواند روی آب مانور دهد.

داربی پیش ازاین در اوایل دهه 1960 مدتی تولیدات سیل-بوردز را متوقف کرده بود، چرا که از سوی مردم چندان استقبالی نشد و محصولاتش فروش خوبی نداشت تا زمانیکه با دریک و شوایتزر و ورزش ابداعی شان آشنا شد. آنها تصمیم گرفتند از تخته‌های پلی اتیلن داربی که استحکام خوبی داشت و در همه سطوح مورد استفاده بود، استفاده کنند. البته در آن زمان این بوردها تنها تخته‌های موجود بودند.

[ویرایش] آموزش افراد

کم کم افراد متعددی آموزش بادسواری را آغاز کردند و در اواخر دهه 70 در اروپا به سرعت این ورزش همه گیر شد. اروپاییها که بیشتر به سمت بازیهای انفرادی به جای ورزشهای تیمی هجوم می‌‌بردند به سرعت جذب خانواده تخته‌سواری و بویژه بادسواری شدند و حتی کمپانی BIC در فرانسه تولید بوردههای پلاستیک فشرده را به عهده گرفت. به طوریکه پس از مدتی امریکاییها در صدد بر آمدند تا تولیدات بورد اروپا را خریداری کرده به ایالات متحده بیاورند. کاری که حتی تا امروز ادامه دارد.

[ویرایش] حضور در رقابتهای المپیک

تا اوایل دهه 80 میلادی این ورزش به شکل حیرت آوری توسعه پیدا کرد. سرعت گسترش آن در میان ملتها باعث شگفتی مبدعانش بود تا جایی که آنها را به فکر برگزاری یک تور جهانی با شرکت همه ورزشکاران این رشته بی افتند و در سال 1984 اولین دوره رقابتهای المپیکی بادسواری که در لس آنجلس بود برگزار شد. در میانه دهه 80 مهارت و توانایی ورزشکاران این رشته تا حدی شد که رکورد سرعت بادسواری بازها به 36 گره دریایی رسید در حالیکه کسانی که تخته‌سواری می‌کردند سرعتی برابر 40 گره دریایی داشتند و این رکورد چشمگیری محسوب می‌‌شد.

امروزه این ورزش در میان همه مردم جهان طرفداران بیشماری دارد و یک رشته کاملاً شناخته شده است، و مردم در همه رده‌های سنی از انجام آن لذت می‌‌برند.

برگرفته از مجله اینترنتی ورزش

• در آن وب‌گاه آمده: "استفاده از مطالب این نشریه الکترونیک با ذکر آدرس سایت مجاز می‌‌باشد".