باباافضل کاشی
از ویکیپدیا، دانشنامهٔ آزاد.
افضل الدین محمد پسر حسن پسر حسین پسر محمد خوزهای مرقی کاشانی شناخته شده به باباافضل کاشی یا کاشانی شاعر و عارف ایرانی در واپسین سالهای سده ششم هجری زاده شد.باباافضل همدوره با تازش مغول میزیست.برخی خواجه نصیرالدین طوسی را شاگرد و یا خویشاوند وی میدانند.
چامه زیر از اوست:
ده بار از این نه فلک و هشت بهشت | هفت اخترم از شش جهت این نامه نوشت | |
کز پنج حواس و چهار ارکان وسه روح | ایزد به دو گیتی چو تو یک بت نسرشت |