انوری
از ویکیپدیا، دانشنامهٔ آزاد.
اوحدالدّین محمّدبن محمّد انوری معروف بهانوری ابیوردی و «حجّةالحق» از جملهٔ شاعران و دانشمندان ایرانی در قرن ششم هجریست. تحصیلات او در علوم ادبی و عقلی زمان، خاصّه حکمت و ریاضیات و نجوم بود.او پیرو و مدافع ابن سینا بود. زندگی او در عهد سلطان سنجر به مداحی او و پس از آن در ستایش امرا و سفر در شهرهای مختلف گذشت. بیشتر، سال ۵۸۳ را سال درگذشت او میدانند. انوری دارای طبعی قوی بوده، در بیان معانی مشکل به صورتی روان مهارت داشت، و چیرهدستی خود در قصیده و غزل را به اثبات رسانید. دیوان شعرهایش را کسانی چون سعید نفیسی تصحیح و بازنگری کردهاند.
[ویرایش] نمونهٔ اشعار
چه نازست آنکه اندر سر گرفتی؟ | به یکباره دل از ما برگرفتی | |
ترا گفتم که با من آشتیکن | رهاکرده، رهی دیگر گرفتی | |
دریغ آن دوستی! با من بهیکبار | شدی در جنگ و خشم از سرگرفتی | |
مرا در پای غم کُشتیّ و رفتی | هوای دیگری در سر گرفتی |
[ویرایش] منابع
معین، محمد، فرهنگ فارسی انتشارات امیرکبیر جلد پنج