اسکندرنامه

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد.

اسکندرنامه مثنوی است اثر طبع نظامی گنجوی است. این اثر شامل حدود ۱۰٬۵۰۰ بیت، در بحر متقارب مثمن مقصور (یا محذوف) می‌باشد^[1]* (هموزن شاهنامهٔ فردوسی) که در حدود سال ۵۹۹ ه.ق سروده شده است. نظامی در سرودن این این مثنوی از منابع مختلفی که درباره اسکندر مطالب (تاریخی یا داستانی) داشته‌اند استفاده کرده و حتی اشتباهات آنان‌را نیز در منظومه خویش جای داده است. اسکندر نامه شامل دو بخش است: شرفنامه و اقبالنامه

[ویرایش] پانویس

^ فعولن فعولن فعولن فعول (فعل).

[ویرایش] منابع

این مقاله شامل بخش‌هایی به قلم محمد معین (درگذشته در ۲۱ تیر ۱۳۵۰) است. حقوق معنوی آن بخش‌ها برای محمد معین محفوظ است.

• فرهنگ فارسی دکتر معین

این نوشتار دربارهٔ ادبیات و شعر و ادب، ناقص است. با گسترش آن به ویکی‌پدیا کمک کنید.