Johann Jacob Dillenius
De Wikipedia, la enciclopedia libre
Johann Jakob Dillen ó Dillenius, ( nace el 22 de diciembre de 1684 en Darmstadt y muere el 13 de abril 1747 en Oxford), es un botánico británico de origen alemán.
Tabla de contenidos |
[editar] Biografía
Dillen hace sus estudios en la Universidad de Giessen donde edita varios artículos sobre botánica en el Ephemerides nat curiosorum y hace publicar en 1719 su Catalogus plantarum sp circa Gissam nascentium, ilustrado con figuras dibujadas y grabadas de su mano. Se describen numerosas nuevas especies entre 980 especies de Fanerógamas, 200 de musgos y 160 champiñones.
Se hace conocido por sus trabajos sobre el Criptógamas y establece la posibilidad de extraer el opio de la amapola de Europa.
En 1721, Dillen respondiendo a la invitación del botánico William Sherard (1659-1728), abandona su país y se establece en Gran Bretaña.
En 1724, Dillen supervisa una nueva edición de Synopsis Methodica Stirpium Britannicarum de John Ray. En 1732, publica Hortus Elthamensis, un catálogo de especies raras de los alrededores de Eltham cerca de Londres. Para este trabajo, Dillen realiza 324 planchas. Carl von Linné (1707-1778) que pasa algunos meses en Oxford en 1736 alabará la calidad : opus botanicum quo absolutius mundus non vidit.
En 1734, Dillen es profesor de botánica en Oxford.
Publica en 1741, la 'Historia Muscorum: a General History of Land and Water, etc. Mosses and Corals, containing all the known species ; él mismo había dibujado y grabado las figuras.
Dillen muere de una crisis de apoplejía en 1747. Sus manuscritos, su biblioteca, su Herbario así como numerosos dibujos los compró Humphrey Sibthorp (1713-1797), su sucesor en Oxford, antes que enriquecer las colecciones de la universidad.
[editar] Escritos
- Catalogus plantarum circa Gissam sponte nascentium; cum observationibus botanicis, synonymiis necessariis, tempore & locis, in quibus plantae reperiuntur. Praemittitur praefatio et dissertatio brevis de variis plantarum methodis, ad calcem vero adjicitur fungorum et muscorum methodica recensio hactenus desiderata. (1719)
- Hortus Elthameusis (1732, 2 Vol. con 324 grabados)
- Historia muscorum (1741; con 85 grabados)
El último está considerado como la obra principal de Dillenius, en el que por primera vez se encuentran descripciones de plantas vivas de musgos.
[editar] Fuentes
- Meyers Konversationslexikon 1888-1889
- Jahn: Geschichte der Biologie. Spektrum 2000
- Mägdefrau: Geschichte der Botanik. Fischer 1992
[editar] Abreviatura
La abreviatura Dillenius se emplea para indicar a Johann Jacob Dillenius como autoridad en la descripción y clasificación científica de los vegetales.