British Motor Corporation

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια

Η British Motor Corporation (BMC - Μπρίτις Μότορ) ήταν μια αυτοκινητοβιομηχανία του Ηνωμένου Βασιλείου, που δημιουργήθηκε από τη συγχώνευση της Austin Motor Company και της Nuffield Organisation (που ήταν η μητρική εταιρεία της αυτοκινητοβιομηχανίας Morris, της MG, της Riley και της Wolseley), το 1952.

[Επεξεργασία] Ιστορία

Η ΒΜC ήταν η μεγαλύτερη βρετανική αυτοκινητοβιομηχανία της εποχής της, κατέχοντας περίπου 39% της βρετανικής παραγωγής αυτοκινήτων και παράγοντας μια ευρεία γκάμα οχημάτων με τα σήματα Austin, Morris, MG, Austin-Healey, Wolseley καθώς επίσης και επαγγελματικά αυτοκίνητα και αγροτικά μηχανήματα. Ο πρώτος Πρόεδρος της εταιρείας ήταν ο Λόρδος Nuffield (William Morris - Ουίλιαμ Μόρις) αλλά αντικαταστάθηκε τον Αύγουστο του 1952 από τον Leonard Lord (Λέοναρντ Λορντ) της Austin που συνέχισε στη θέση αυτή μέχρι τα 65α του γενέθλια το 1961. Τότε παρέδωσε τα ηνία της εταιρείας (θεωρητικά τουλάχιστον) στον George Harriman (Τζωρτζ Χάριμαν) το 1956.

Η έδρα και τα γραφεία της BMC βρίσκονταν στο εργοστάσιο της Austin στο Λόνγκμπριτζ του Μπέρμινγκχαμ και προφανώς η Austin είχε θέση ισχύος μέσα στην εταιρεία σε σχέση με τη Morris. Η χρήση κινητήρων Morris εγκαταλείφθηκε μετά από 3 χρόνια και όλα τα πρωτότυπα μοντέλα της εταιρείας λάμβαναν τον κωδικό ADO (ακολουθούμενο από έναν αριθμό) που ήταν συντόμευση του "Austin Drawing Office". Το εργοστάσιο του Λόνγκμπριτζ ήταν ένα από τα πιο εξελιγμένα της εποχής, ύστερα από εκτεταμένες εργασίες ανακαίνισης που έγιναν το 1951. Μετά από αυτό οι συγκρίσεις με τα 16 διαφορετικά και πολλές φορές παλιάς τεχνολογίας εργοστάσια της Nuffield που ήταν διάσπαρτα στη Βρετανία ήταν αναπόφευκτες. Παρόλα αυτά, οι διάφορες υπηρεσίες της Austin (κυρίως το μάρκετινγκ και ο έλεγχος του κόστους) δεν δούλευαν με τόσο καλό τρόπο όσο της Nuffield και με τόσο σκληρό ανταγωνισμό γινόταν πλέον εμφανές. Το πιο καλοπουλημένο αυτοκίνητο της εταιρείας, το Mini είχε τότε αναλυθεί όσο τίποτα από την ανταγωνίστρια Ford ώστε να δει με ποιο τρόπο η BMC κατάφερε να δημιουργήσει ένα τόσο φθηνό αυτοκίνητο και να βγάλει κέρδη. Μετά από μήνες ανάλυσης, οι ερευνητές της Ford κατέληξαν: η BMC όχι μόνο δεν έβγαζε κέρδη από την πώληση κάθε Mini, αλλά αντίθετα είχε ζημιά 30 λιρών για κάθε ένα που παρήγαγε. Το αποτέλεσμα ήταν πως παρότι τα μεγέθη της παραγωγής ήταν αρκετά καλά στη BMC, το μερίδιο αγοράς έπεφτε σταθερά, όπως και η κερδοφορία. Έτσι, η έλλειψη πόρων οδήγησε στην αναστολή εξέλιξης καινούριων μοντέλων και εν τέλει στη συγχώνευση με την επιτυχημένη και κερδοφόρα Leyland Motor Corporation (LMC - Λέιλαντ Μότορς)

Την εποχή της συγχώνευσης, κάθε εταιρεία είχε ένα καλά οργανωμένο δίκτυο αντιπροσώπων για καθεμία από τις μάρκες. Άλλωστε, οι Βρετανοί αγοραστές παρουσίαζαν την τάση να μένουν πιστοί σε μία συγκεκριμένη φίρμα και οι μάρκες απευθύνονταν σε διαφορετικά κομμάτια της αγοράς. Πολλές μάρκες ανταγωνίζονταν η μία την άλλη και άλλες είχαν μεγαλύτερες γκάμες οχημάτων από κάποιες άλλες. Οι φίρμες Riley και Wolseley είχαν πολύ χαμηλές πωλήσεις και η σχεδιάση των αυτοκινήτων ήταν ξεπερασμένη. Ήταν μάλιστα τόσο παλαιομοδίτικη, ώστε ο Λέοναρντ Λορντ αποφάσισε να αναθέσει τη σχεδίαση σε ξένο οίκο.

[Επεξεργασία] BMC και Pinin Farina

Το 1958, η BMC αποφάσισε να αναθέσει στον Battista Pininfarina τον ανασχεδιασμό ολόκληρης της γκάμας αυτοκινήτων της. Αυτό είχε ως αποτέλεσμα τη δημιουργία τριών διαφορετικών σεντάν αυτοκινήτων, καθένα από τα οποία έλαβε θέση στη γκάμα κάθε φίρμας της BMC.

To μικρότερο από τα τρία λανσαρίστηκε το 1958 με το Austin A40, το πρώτο αυτοκίνητο τύπου χάτσμπακ. Το δεύτερο Austin A40 εμφανίστηκε το 1961 και έμεινε στην παραγωγή μέχρι το 1967. Αυτά τα μοντέλα χρησιμοποιούσαν τους κινητήρες Σειράς Α.

Τα μεσαίου μεγέθους εμφανίστηκαν το 1958 με το Wolseley 15/60. Άλλα ίδια μοντέλα περιελάμβαναν τα Riley 4/68, Austin A55 Cambridge Mk. II, MG Magnette Mk. III και Morris Oxford V. Αυτά τα οχήματα χρησιμοποιούσαν τους κινητήρες Σειράς Β.

Τα περισσότερα από αυτά τα αυτοκίνητα έμειναν στην παραγωγή μόνο μέχρι το 1961. Αντικαταστάθηκαν από νέα (σχεδιασμένα από τον ίδιο οίκο) αυτοκίνητα και τα περισσότερα μετονομάστηκαν. Αυτά ήταν τα Austin A60 Cambridge, MG Magnette Mk. IV, Morris Oxford VI, Riley 4/72 και τα Wolseley 16/60. Αυτά έμειναν στην παραγωγή μέχρι το 1968, χωρίς να παραχθεί αντικαταστάτης τους με κίνηση στους πίσω τροχούς.

Τέλος, ένα επιπλέον αυτοκίνητο της μεγάλης κατηγορίας δημιουργήθηκε. Εμφανίστηκε το 1959 ως Austin A99 Westminster, Vanden Plas Princess 3-Litre και Wolseley 6/99, ενώ χρησιμοποιούσε τους μεγάλους κινητήρες Σειράς C.

[Επεξεργασία] Μοντέλα της BMC

[Επεξεργασία] Μοντέλα που εξελίχθηκαν πριν τη δημιουργία της BMC

[Επεξεργασία] Austin

Austin A125 Sheerline 1947-1954
Austin A135 Princess 1947-1956
Austin A40 Sports 1950-1953
Austin A70 Hereford 1950-1954
Austin A30 1951-1956
Austin A40 Devon 1947-1952

[Επεξεργασία] MG

MG TD 1949-1953
MG Y 1947-1953

[Επεξεργασία] Morris

Morris Minor 1948-1971
Morris Oxford (Series MO) 1948-1954
Morris Six 1948-1953

[Επεξεργασία] Riley

Riley RM series 1945-1955

[Επεξεργασία] Wolseley

Wolseley 4/50 1948-1953
Wolseley 6/80 1948-1954
Wolseley Oxford Taxi 1947-1955

[Επεξεργασία] Μοντέλα εξελιγμένα υπό την αιγίδα της BMC

[Επεξεργασία] Austin

Austin A40 Somerset 1952-1954
Austin A40 Cambridge 1954-1958
Austin A90 Westminster 1954-1968
Austin Metropolitan 1954-1961
Austin A35 1956-1959
Austin Princess IV 1956-1959
Austin A40 Farina 1958-1967
Austin A55 Cambridge 1959-1969
Austin Mini 1959-2000
Austin 1100/1300 1963-1974
Austin 1800 1964-1975
Austin 3-Litre 1967-1971

[Επεξεργασία] Austin-Healey

Austin-Healey 100 1953-1959
Austin-Healey 3000 1959-1968
Austin-Healey Sprite 1958-1971

[Επεξεργασία] MG

MG A 1955-1962
MG Magnette ZA/ZB 1953-1956
MG Magnette Mk III/Mk IV 1959-1968
MG Midget 1961-1974
MGB 1962-1980
MG 1100/1300 1962-1973
MGC 1967-1969

[Επεξεργασία] Morris

Morris Oxford 1954-1971
Morris Cowley 1954-1959
Morris Isis 1955-1958
Morris Mini-Minor 1959-2000
Morris 1100/1300 1963-1974
Morris 1800 1964-1975

[Επεξεργασία] Riley

Riley Pathfinder 1953-1957
Riley 2.6 1958-1959
Riley 1.5 1957-1965
Riley 4/68 1959-1961
Riley 4/72 1961-1969
Riley Elf 1961-1969
Riley Kestrel 1965-1969

[Επεξεργασία] Vanden Plas

Vanden Plas 3 litre 1959-1964
Vanden Plas 1100/1300 1963-1974
Vanden Plas Princess 4 litre R 1964-1968

[Επεξεργασία] Wolseley

Wolseley 4/44 1952-1956
Wolseley 6/90 1954-1959
Wolseley 15/50 1956-1958
Wolseley 1500 1957-1965
Wolseley 15/60 1958-1961
Wolseley 16/60 1961-1971
Wolseley 6/99 1959-1961
Wolseley 6/110 1961-1968
Wolseley Hornet 1961-1969
Wolsleley 1100/1300 1965-1973
Wolseley 18/85 1967-1972

[Επεξεργασία] Κωδικοί Πρωτοτύπων BMC

Τα περισσότερα πρωτότυπα μοντέλα της BMC ακολουθούσαν την ίδια πατέντα ονομασίας με την Austin, με κωδικό "ADO" (Austin Design Office). Έτσι, αυτοκίνητα που είχαν παραπάνω από ένα εμπορικά ονόματα (π.χ. Austin Se7en και Morris Mini Minor, το γνωστό Mini) είχαν τον ίδιο κωδικό ADO:

ADO6 Austin FX4 Taxi
ADO8 Austin A40 Farina
ADO9 Austin A55 Cambridge
ADO10 Austin A90 Westminster
ADO13 Austin-Healey Sprite
ADO14 Austin Maxi
ADO15 Mini
ADO16 1100/1300
ADO17 1800/2200
ADO20 Mini MkIII και Clubman
ADO23 MGB
ADO26 Austin-Healey 3000 MkIII
ADO27 Austin Kimberley
ADO28 Morris Marina
ADO31 MGA 1600
ADO34 Σχέδιο του Pininfarina για ρόουντστερ 2 θέσεων βασισμένο στο Mini
ADO37 Vanden Plas Princess 3 litre
ADO40 Wolseley 24/80
ADO41 Austin-Healey Sprite MkII
ADO47 MG Midget MkI
ADO50 Mini Cooper and Cooper S
ADO52 MGC
ADO53 Austin A110 Westminster
ADO59 Morris Minor 1000
ADO61 Austin 3-Litre
ADO66 Vanden Plas Princess 4-litre R
ADO67 Austin Allegro

[Επεξεργασία] Το τέλος της BMC

Το 1966 η BMC και η εταιρεία Pressed Steel Company συγχωνεύθηκαν με τη Jaguar δημιουργώντας την British Motor Holdings (BMH). H συγχώνευση των δύο εταιρειών ήταν στρατηγικής σημασίας αφού η Pressed Steel παρήγαγε τις πλατφόρμες και τα αμαξώματα για τις μεγαλύτερες αυτοκινητοβιομηχανίες, τη Rover, την Triumph, την MG, τη Jaguar, την Alvis, τη Rolls-Royce και άλλες. Αυτό σήμαινε ότι η BMΗ είχε στην κατοχή της όλα τα μυστικά των ανταγωνιστών της. Έτσι, το 1968 ένα νέο κύμα συγχωνεύσεων έφερε τη συγχώνευση με την ανθούσα αυτοκινητοβιομηχανία Leyland Motor Corporation (LMC) που είχε ως αποτέλεσμα τη δημιουργία της British Leyland Motor Corporation (BLMC). Τότε η MG, η Austin και η Morris ενώθηκαν στην τομέα Austin Morris της νέας εταιρείας. Το 1975 η BLMC κρατικοποιήθηκε και έγινε British Leyland Limited (BL Ltd.).

Η άνοδος και η πτώση της British Leyland - αυτοκινητοβιομηχανίες και μάρκες - [ επεξεργασία ]

Φίρμα

1900

1910

1920

1930

1940

1950

1960

1970

1980

1990