Υετός

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια

Υετός γενικά ονομάζεται κάθε πτώση ή εναπόθεση στο έδαφος προϊόντων του ύδατος (σε υγρή ή στερεά μορφή) τα οποία προέρχονται από συμπύκνωση των υδρατμών της ατμόσφαιρας. Κυριότερες μορφές του «υετού» είναι: η βροχή, το Χαλάζι, το Χιόνι, το Χιονόβροχο ή Χιονόλυτο και ο Υαλοπάγος

Η ποσότητα του ύδατος που πέφτει στο έδαφος υπό οποιαδήποτε μορφή του υετού μετριέται με ειδικό όργανο που λέγεται βροχόμετρο το οποίο και εκφράζει το ύψος που θα αποκτούσε το ύδωρ εάν αυτό δεν εξατμιζόταν ή δεν το απορροφούσε το έδαφος ή δεν διέρρεε στη θάλασσα. Άλλο ένα όργανο εκτός του βροχόμετρου είναι και το αυτογραφικό όργανο ο βροχογράφος.

Εκ των παραπάνω γίνεται σαφές ότι η ομίχλη και η πάχνη δεν ανήκουν στις μορφές του υετού.

Τις μορφές του υετού εξετάζει η Μετεωρολογία, τη δε όσο το δυνατόν ανώδυνη αντιμετώπισή τους οι γνώσεις, οι εμπειρίες και οι τεχνικές που ακολουθούνται ανάλογα, τόσο κατά τόπο (ξηρά, θάλασσα ή αέρα), όσο και κατά επιστήμη, τέχνη ή επαγγελματική - αθλητική δραστηριότητα.

Ετυμολογικά: Ο υετός παράγεται από το αρχαίο ελληνικό ρήμα ύω, και σημαίνει βροχή, όμβρος. Παράγωγα: υετός, υέτιος –α –ο καθώς επίσης και υεώτατος.