Τέμπλο

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια

Το τέμπλο είναι ένα Βυζαντινής καταγωγής αρχιτεκτονικό μοτίβο, το οποίο είναι χαρακτηριστικό των Ανατολικών Εκκλησιών. Είναι ο πρόγονος του σύγχρονου εικονοστασίου, το οποίο είναι χαρακτηριστικό των σύγχρονων Ορθοδόξων εκκλησιών. Ο σκοπός του είναι να αποκόψει τους λαϊκούς από τους κληρικούς κατά την διάρκεια της Αγίας Λειτουργίας. Συνήθως είναι φτιαγμένο από ξύλο και στηρίζεται σε μαρμάρινες κολόνες. Τρεις είσοδοι μια μεγάλη κεντρική και δύο πλαϊνές οδηγούν στο μέρος όπου τελείται το απόκρυφο μυστήριο. Αρχικά το τέμπλο δεν εμπόδιζε την θέα στην Τράπεζα αλλά σιγά σιγά, με την πρόσθεση των εικόνων και της ξυλουργικής δουλειάς η θέα κόπηκε.