Πελλέας και Μελισσάνθη

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια

Πελλέας και Μελισσάνθη ή Πελλέας και Μελισάνδη αποτελεί τίτλο κλασσικής όπερας του Κλωντ Ντεμπυσσύ, σε πέντε πράξεις, που παρουσιάστηκε για πρώτη φορά στην Όπερα Κομίκ (Opéra-Comique) του Παρισιού το 1902. Το λιμπρέτο είναι βασισμένο και ακολουθεί σχεδόν πιστά το ομώνυμο θεατρικό έργο του Μωρίς Μαίτερλιγκ. Πρόκειται περί συμβολικού μύθου με εκλεπτυσμένη απλότητα ο οποίος και αποδίδεται σε 15 εικόνες.

[Επεξεργασία] Υπόθεση έργου

Ο Άρχοντας Γκολώ, αρκετά προχωρημένης ηλικίας συναντά σ΄ ένα κυνήγι του την πανέμορφη Μελισάνδη να κλαίει κοντά σε μια πηγή. Την μεταφέρει στο πύργο του και τελικά την νυμφεύεται. Στο μεταξύ ο Γκολώ ξαναβρίσκει τον ετεροθαλή αδελφό του Πελλέα. Η Μελισάνδη και ο Πελλέας κυριεύονται από ακατανίκητο αμοιβαίο και σφοδρό έρωτα. Ο Γκολώ βασανιζόμενος από ζηλοτυπία οδηγεί τον αδελφό του κοντά σε βάραθρο εκ του οποίου οι αναθυμιάσεις είναι θανατηφόρες. Εκεί τον συμβουλεύει να απομακρυνθεί από την Μελισάνδη. Διαρκώς όμως ανήσυχος, μάταια προσπαθεί να αποσπάσει ομολογία και από τον μικρό του γιο τον Υνιόλ (από τον πρώτο του γάμο) που είναι και ο μοναδικός μάρτυς των κρυφών συναντήσεων των ερωτευμένων. Ο Πελλέας που έχει αποφασίσει να φύγει συναντά για τελευταία φορά την Μελισάνδη, και ενώ οι νέοι συνομιλούν εμφανίζεται ο Γκολώ και με το ξίφος του φονεύει τον Πελλέα και τραυματίζει την Μελισάνδη που υποκύπτει στο τραύμα της αφού προηγουμένως φέρνει στη ζωή ένα κοριτσάκι, χωρίς ποτέ όμως να δώσει απάντηση σε καμία από τις βάναυσες ερωτήσεις του Γκολώ.