Μεσαιωνική Ιστορία

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια

Είναι το τμήμα εκείνο της Ιστορικής επιστήμης που ασχολείται με την περίοδο του Μεσαίωνα.

Μεσαίωνας: H χρονική περίοδος της ανθρώπινης ιστορίας που διαδέχεται την περίοδο της Αρχαιότητας και τελειώνει με την περίοδο της Αναγέννησης.Διήρκεσε περίπου 1000 χρόνια, από την κατάλυση του Δυτικού Ρωμαϊκού κράτους(476 μ.Χ.) και το θάνατο του Ιουστινιανού Α'(565 μ.Χ.),του τελευταίου βυζαντινού αυτοκράτορα που διαπνεόταν από το όραμα της αναβίωσης της παλαιάς Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας και της παγκόσμιας κυριαρχίας της,ως και την εποχή της πτώσης της Κωνσταντινούπολης στους Τούρκους (1453 μ.Χ.) και την ανακάλυψη της Αμερικής(1492 μ.Χ.) από τον Κολόμβο.

Ο Μεσαίωνας έμεινε γνωστός ως οι Σκοτεινοί Αιώνες. Ήταν μία περίοδος οπισθοδρόμησης,σκοταδισμού και θρησκευτικού φανατισμού, αλλά και ζυμώσεων για τη δημιουργία νέων εθνών και νέων ιδεών. Τα γεγονότα που σημάδεψαν αυτήν την περίοδο ήταν η άνοδος της δύναμης της παπικής εκκλησίας στη δυτική Ευρώπη,η άνοδος και η κυριαρχία του Ισλάμ στον χώρο της Μέσης Ανατολής,η δημιουργία των προγόνων των σημερινών κρατών, καθώς και οι Σταυροφορίες,η σφοδρή πάλη μεταξύ Ανατολής και Δύσης. Οποιαδήποτε καινοτομία,επιστημονική ανακάλυψη ή εξέλιξη διαφόρων μορφών Τέχνης περνούσε από τη λογοκρισία των σκοταδιστών εκπροσώπων της Εκκλησίας (βλ.Ιερά Εξέταση)με αποτέλεσμα να μην έχουμε ανάπτυξη Επιστημών και Τεχνών.