Γεράσιμος Μαρκοράς

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια

Ο Γεράσιμος Μαρκοράς (1826 – 1911) ήταν έλληνας ποιητής, μαθητής του εθνικού ποιητή Διονύσιου Σολωμού. Χαρακτηρίζεται ως «Σολωμικός» ποιητής και ανήκει στη λεγόμενη «Επτανησιακή σχολή» των λογοτεχνών.

Γεννήθηκε στην Κεφαλλονιά και έλαβε την Γυμνασιακή του εκπαίδευση στην Κέρκυρα. Σε ηλικία 23 ετών έφυγε για την Ιταλία και σπούδασε νομικά. Συνέχισε τις σπουδές του στην Ιόνιο Ακαδημία απ' όπου αποφοίτησε και έλαβε το διδακτορικό του δίπλωμα.

Παρά τις σπουδές του στα νομικά, αφιερώθηκε στην ποίηση. Το 1875 δημοσίευσε το πρώτο του ποίημα με τον τίτλο «Όρκος» και το 1890 εκδίδει την πρώτη του ποιητική συλλογή υπό τον τίτλο «Ποιητικά Έργα», στην οποία περιλαμβανόταν και ο «Όρκος». Το 1898 ακολουθεί η συλλογή του «Μικρά Ταξείδια».

Επηρεασμένος από το διδάσκαλο του, στα ποιήματά του υπήρξε μελωδικός, αφηγηματικός και επιδέξιος χειριστής της δημοτικής. Ήταν φυσιολάτρης και πατριδολάτρης, κάτι που επηρέασε έντονα την ποίησή του. Μαζί με τους Ψυχάρη, Παλαμά, Καρκαβίτσα και Πολυλά συνέβαλε στην επιβολή της δημοτικής και στην αναγέννηση των νεοελληνικών γραμμάτων.