Буйницкий Теодор

Материал из Wikipedia.

Буйницкий Теодор (пол. Teodor Bujnicki), — поляксен сăвăçи, сатирикĕ, журналисчĕ. 1907 çулхи раштавăн 13 Польшăн Вильна хулинче çуралнă. 1944 çулхи чӳкĕн 27 Вильно хулинче вилнĕ.

[тӳрлет] Пурнăçĕ

Теодор Буйницкий банкра ĕçлекен Тадеуш Буйницкийпе Зофия Ковальская çемьинче çуралнă. Пĕрремĕш тĕнче вăрçи вăхăтĕнче çемье Санкт-Петербурга куçса килнĕ. Ку хула ашшĕ вилет. 1921 çулта Тоедор амăшĕпе тата шăллĕсемпе пĕрле Вильнăна таврăнать, Иоахим Лелевель гимназиĕнче вĕренме пуçлать. 1926 çулта Стефан Баториий Университечĕн истори факультетне вĕренме кĕрет.

Кайрантарах радиора ĕçленĕ.

1944 çулхи чӳкĕн 27 ăна паллăртман çынсем вĕлернĕ.

Ку статьяна çырса пĕтермелле, е анлăрах ăнлантарса памалла.
Эсир тӳрлетсе, хушса ăна çырса пĕтермешкĕн пулăшма пултаратăр

[тӳрлет] Ĕçĕсем

Пичĕтленсе тухнă кĕнекисем:

Poomacku. Wilno 1933.
18 ohydnych paszkwilów na Wilno i Wilnian. Wilno. 1934.
Pamiątki historyczne Wileńszczyzny i Nowogródczyzny. 1935.
W połowie drogi. Wilno. 1937.
Memoriał w sprawie urbanistyki wileńskiej. 1937.
Wiersze zebrane. Bochnia: Prowincjonalna oficyna wydawnicza, 1997. ISBN 83-85474-46-3.