Manuel Sacristán
De Viquipèdia
Manuel Sacristán Luzón (Madrid, 1925 - Barcelona, 1985) fou un pensador i escriptor espanyol.
Estudià dret i filosofia a Barcelona i lògica a Münster (1954-1956). De nou a Barcelona fou professor des de 1956 a les facultats de filosofia i econòmiques.
La seva activitat política el portà a la direcció del PSUC clandestí i tingué un paper destacat en el moviment universitari català. A causa de les seves idees marxistes, el 1965 fou expulsat de la Universitat de Barcelona. El 1966 participà en la constitució del Sindicat Democràtic d'Estudiants de Barcelona.
Molt marcat a Alemanya pel marxisme, en fou un dels principals introductors a Espanya.
Les seves obres més importants són: Las ideas gnoseológicas de Heidegger, 1958; Introducción a la lógica y al análisis formal, 1964; La formación del marxismo en Gramsci, 1967 i Lenin y el filosofar, 1970. És autor també de treballs sobre temes literaris i artístics: sobre Goethe (1963), Heine (1964), Brossa (1969) i Raimon (1973).