Wieltolbeheer
vanuit Wikipedia, die vrye ensiklopedie.
Wieltolbeheer en Elektroniese Stabiliteitsbeheerstelsels op produksievoertuie met ingang 2005 is hoofsaaklik elektro-hidroliese stelsels wat ontwerp is om die verlies aan beheer te voorkom wanneer die versneller of stuurwiel oormatig gebruik word.
Die ingryping kan bestaan uit enige of al die volgende:
- Vertraging of onderdrukking van die vonk in een of meer silinders
- Verlaging in brandstofvoorsiening na een of meer silinders
- Rem van een of meer wiele
- Toemaak van die smoorklep, as die voertuig van 'n elektroniese smoorklep voorsien is.
Die remaandrywer en wielspoedsensors is dieselfde as wat gebruik word vir Sluitweer remstelsels.
Wieltolbeheer word gewoonlik as 'n verbetering beskou wat hoër werkverrigting ten doel het deurdat dit die maksimum klouvermoë verseker tydens versnelling sonder enige wieltol. Dit is ook baie nuttig in lande waar ys en sneeu gereeld op die paaie voorkom: Daarmee kan gladde opdraandes uitgeklim word wat normaalweg bykans sonder wieltolbeheer onmoontlik sou wees.
Dit is veral nuttig op vierwielaangedrewe voertuie wanneer dit op los oppervlaktes bestuur word. Stabiliteitsbeheerstelsels word andersyds beskou as 'n veiligheidsmaatreël wat die verhoed dat 'n voertuig buite sy beheerbare perke bestuur word.
Algemene kritiek op wieltolbeheer is dat dit die bestuurder 'n mate van vaardigheid en beheer oor die voertuig ontsê. Dit is daarom dikwels ongewild by motorsport geesdriftiges. Die poging om 'n verbod op wieltolbeheerstelsels te plaas is in vele motorsportsoorte egter laat vaar aangesien dit uiters maklik is om 'n doeltreffende wieltolbeheerstelsel in die bedrading van 'n voertuig te versteek.
