Ισορροπία ατμόσφαιρας
Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Η Ισορροπία της ατμοσφαίρας ή οι συνθήκες ευστάθειας και αστάθειας της ατμοσφαίρας εξαρτώνται από τη σχέση της εκάστοτε θερμοκρασίας συγκεκριμένων τμημάτων της με τη θερμοκρασία των παρακείμενων γειτονικών αυτών τμημάτων. Δηλαδή εν προκειμένω με τη πυκνότητα των πρώτων, έναντι της πυκνότητας του περιβάλλοντος, αυτών, χώρου.
Ο θερμός αέρας ως γνωστό είναι ελαφρύτερος του ψυχρού με συνέπεια αυτός να ανυψώνεται, όταν περιβάλλεται από ψυχρό, και να συνεχίζει να υψώνεται ως πομφόλυγα (φυσαλίδα) μέχρι να παύσει να είναι ελαφρύτερος, δηλαδή όταν η θερμοκρασία του θα είναι ίση με εκείνη του περιβάλλοντός του. Ο δε ψυχρός αέρας έρχεται τότε και καταλαμβάνει το χώρο του ανερχόμενου θερμού.
Η υπό του Ηλίου θερμαινόμενη επιφάνεια της ξηράς επενεργεί στα υπερκείμενα στρώματα του αέρα όπως ακριβώς ο θερμαινόμενος πυθμένας χύτρας στο περιεχόμενο αυτής ύδωρ όπου τα παρά τον πυθμένα στρώματα ύδατος διαστέλλονται και ανέρχονται ως φυσαλίδες ενώ τα υπερκείμενα στρώματα έχουν την τάση να κατέρχονται συνεχίζοντας τον κύκλο. Αυτή η παρατηρούμενη ανατροπή της υδάτινης στήλης της χύτρας καλείται «αστάθεια». Τέτοια ακριβώς παρατηρείται και στον αέρα πάνω από τη γήινη επιφάνεια όταν τη θερμαίνει ο Ήλιος, αλλά όχι βεβαίως στις θερμοκρασίες του παραδείγματος.
Η έννοια ισορροπία ατμοσφαίρας περιλαμβάνει το σύνολο των συνθηκών εκείνων που συμβαίνουν μόνο και μόνο για τη διατήρησή της επί της αρχής δράση – αντίδραση. Έτσι οι συνθήκες που συμβαίνουν στην ατμόσφαιρα και ιδιαίτερα στη τροπόσφαιρα διακρίνονται σε συνθήκες ευστάθειας ατμοσφαίρας και σε συνθήκες αστάθειας ατμοσφαίρας που αμφοτέρων βάση είναι η διατήρηση ή διαφοροποίηση των τιμών της ατμοσφαιρικής πιεσης, της θερμοκρασίας και της υγρασίας της ατμοσφαίρας.
