Sonda Magellan
Z Wikipedii
Sonda Magellan - bezzałogowa sonda kosmiczna amerykańskiej agencji kosmicznej NASA, stworzona do badania planety Wenus. 4 maja 1989 roku została wyniesiona na niską orbitę okołoziemską na pokładzie promu Atlantis w misji STS-30. Na trajektorię międzyplanetarną została skierowana przez dodatkowy człon napędowy na paliwo stałe. Po 15 miesiącach podróży dotarła na orbitę Wenus 10 sierpnia 1990 roku. Jej misja trwała do 1994 roku, kiedy to została skierowana w atmosferę planety, gdzie częściowo spłonęła. Przypuszcza się, że niektóre jej fragmenty mogły opaść na powierzchnię.
Sondę nazwano na cześć portugalskiego podróżnika Ferdynanda Magellana, który w XIV wieku jako pierwszy przepłynął przez Cieśninę Magellana na Ocean Spokojny.
[edytuj] Konstrukcja
Pojazd został zbudowany częściowo przy użyciu zapasowych komponentów pozostałych po poprzednich misjach NASA. Magellan długi na 4,6 m zakończony anteną o średnicy 3,7 metra, wraz członem napędowym i paliwem ważył podczas startu 3460 kilogramów.
Główna antena pojazdu, jak również stelaż oraz silniki manewrowe, zostały oryginalnie zbudowane, jako zapasowe dla misji Voyager. System komputerowy został zaczerpnięty z sondy Galileo. Antena średniej mocy pochodziła z projektu Mariner 9. Cały projekt pojazdu opierał się natomiast na konstrukcji satelity Lacrosse.
Linki zewnętrzne (ang.):
