Karim Alami
Z Wikipedii
Karim Alami (ur. 24 maja 1973 w Casablance), tenisista marokański, zwycięzca turniejów zawodowych, reprezentant w Pucharze Davisa, olimpijczyk.
Praworęczny Marokańczyk karierę zawodową rozpoczął w 1990. Uczestniczył jeszcze wówczas w rywalizacji juniorów, gdzie szereg sukcesów w 1991 – w singlu finał US Open i półfinał French Open, w deblu wygrana Wimbledonu (z Rusedskim) i US Open (z De Jagerem) – dał mu pozycję wicelidera klasyfikacji juniorskiej (w grze podwójnej lidera). W 1994 na turnieju ATP Tour w Ad-Dauha odniósł sensacyjne zwycięstwo nad liderem rankingu światowego Pete Samprasem. Kilka miesięcy później po raz pierwszy doszedł do finału turniejowego w rodzinnej Casablance, przegrywając z Włochem Renzo Furlanem. Rok później wygrał pierwszy turniej challengerowy, w finale w Taszkiencie pokonując Hiszpana Jordi Arrese.
W 1996 jako pierwszy Marokańczyk świętował turniejowe zwycięstwo w cyklu ATP Tour, po zwycięstwie w finale imprezy w Atlancie nad Szwedem Nicklasem Kultim (w półfinale turnieju pokonał czwartą rakietę świata Changa). We wrześniu tegoż roku wygrał także turniej w Palermo, pokonując w finale Rumuna Voineę. W 1998 był w finale w Bolonii (przegrał z Hiszpanem Alonso), a w 1999 w finałach w Barcelonie (porażka z Mantillą) i Bukareszcie (porażka z Alberto Martinem). W lutym 2000 zajmował najwyższe, 25. miejsce w rankingu światowym. Wiosną 2000 doszedł do półfinału turnieju Masters Series w Monte Carlo, pokonując m.in. Magnusa Normana, Alberta Costę i Thomasa Johanssona, a przegrywając z Francuzem Piolinem, późniejszym zwycięzcą. Był to jeden z jego ostatnich sucesów, karierę zakończył po nieudanym sezonie 2002.
Jako deblista wygrał jeden turniej zawodowy, w 1997 w Marbelli w parze z Julianem Alonso. Jego zarobki zawodowe przekroczyły dwa miliony dolarów. Alami dwukrotnie startował w igrzyskach olimpijskich, w Barcelonie w 1992 odpadając w I rundzie z późniejszym mistrzem Rossetem (Marokańczyk urwał rywalowi seta, ale musiał skreczować w trzeciej partii), a w Sydney w 2000 dochodząc do ćwierćfinału, gdzie ponownie musiał uznać wyższość Szwajcara, tym razem Rogera Federera. W latach 1990-2002 bronił barw narodowych w Pucharze Davisa, rozgrywając w ramach tych rozgrywek 50 spotkań, z czego wygrał 32. Razem z Hichamem Arazim i Younesem El Aynaoui tworzył silną reprezentację, która w latach 2001-2002 grała w grupie światowej Pucharu Davisa. Alami grał m.in. w dwóch meczach z Polską (1994, 1999), wygrywając wszystkie pięć spotkań.
Wygrane turnieje:
- gra pojedyncza
- 1996 Atlanta, Palermo
- gra podwójna
- 1997 Marbella (z Julianem Alonso)
Finały turniejowe:
- gra pojedyncza:
- 1994 Casablanca
- 1998 Bolonia
- 1999 Barcelona, Bukareszt
- gra podwójna:
- 1996 Bolonia (z Gaborem Kovesem)
- 1997 Casablanca (z Hichamem Arazim), Bogotá (z Maurice Ruahem)
