Chirokitia

Z Wikipedii

Chirokitia (gr. Χοιροκοιτία) - stanowisko archeologiczne w południowej części Cypru. Zachowały się tu pozostałości neolitycznej osady z VI tysiąclecia p.n.e., w 1998 roku wpisane na listę światowego dziedzictwa kultury UNESCO.

[edytuj] Historia

Osadę założyli prawdopodobnie przybysze z Anatolii lub Lewantu. Znalezione na terenie wykopalisk krzemienne i obsydianowe sierpy i inne narzędzia świadczą o rolniczym charakterze mieszkającej tu społeczności. Zachowała się także produkowana z kości zwierząt broń myśliwska, co skłania specjalistów do uznania myślistwa za drugie najważniejsze źródło zdobywania żywności.

W początkowej fazie istnienia osady nie znano tu techniki wyrobu ceramiki, w starszych warstwach osadowych na terenie wykopalisk odkryto jedynie andezytowe idole i zdobione reliefami naczynia. W późniejszym okresie pojawiła się także ceramika wyrabiana bez użycia koła garncarskiego.

Zachowały się także pozostałości neolitycznych grobów. Zmarłych grzebano pod podłogą domostw w pozycji embrionalnej, a ich piersi przygniato ciężkim kamieniem - jak się sądzi, robiono tak z obawy, aby zmarły nie powstał z grobu. W grobach kobiet odnaleziono ozdoby z muszli i kamienia.

Szacuje się, że w szczytowym okresie istnienia osady zamieszkiwało ją od 1500 do 2000 ludzi, co czyni Chirokitię jedną z najwięszych znanych osad neolitycznych.

[edytuj] Stanowisko archeologiczne

Wykopaliska odsłoniły na razie jedynie najstarszy fragment osady. Widoczne są pozostałości brukowanych ulic, murów obronnych i domostw tolosowych wzniesionych z gliny i kamieni.

[edytuj] Źródła

• Dubin, Marc, Cypr. Praktyczny przewodnik (tłum. Piotr Goraj), Wydawnictwo Pascal, Bielsko-Biała 2000, str. 89-91
• Encyklopedia sztuki starożytnej, Wydawnictwa Artystyczne i Filmowe, Warszawa 1974, str. 121