Bèc
Un article de Wikipèdia, l'enciclopèdia liura.
Lo bèc es una estructura anatomica extèrna dels aucèls que, a mai de servir per manjar, es emplegada per grooming, manipular d'objèctes, tuar de presas, furgar lo sòl per manjar, la seduccion, e noirir los pichons.
[Modificar] Anatomia
Los bècs pòdon variar d'un biais significatiu en talha e forma en foncion de las espécias. Lo bèc se compausa d'una maissa anteriora: la maxilla, e d'una maissa inferiora la mandibula. La maissa es bastida d'òsses, abitualament balmats o poroses pr'amor de reduire lo pes per volar. La susfàcia exteriora del bèc es cobèrta d'una capa plan dura de queratina que se sona la ranfotèca. Entre la capa exteriora dura e l'òs i a una capa vasculara que contén mantun vaissèl sanguin e las terminasons nervosas.
Lo bèc ten dos trauquets called narras que son connectats a la partida balmada interiota del bèc e aital al sistèma respiratòri. Per d'unes aucèls, se situan dins una estructura carnosa, sovent cerosa, a la basa del bèc que se sona lo cere (del Latin cera. Los falcons, los papagais, las palombas e losskuas are demest aqueles aucèls qu'an un ceres.
