Eirik Håkonsson Ladejarl
Frå Wikipedia – det frie oppslagsverket
Eirik Håkonsson Ladejarl (fødd kring 963 død kring 1024) var jarl av Lade (Trøndelag) og Håløygaland (Hålogaland), om lag frå 995 til 1012. Han var saman med broren Svein visekonge av Noreg under kong Svein Tveskjegg (Svend Tveskæg) av Danmark frå 1000 til 1012). Eirik var med danskekongen Svein Tveskjegg og svenskekongen Olav Skötkonung (Olav Svenske) i slaget ved Svolder i 1000. Etter at kong Olav Tryggvason fall fekk Eirik råda over det meste av Noreg nordafjells, som underkonge til kong Svein. I 1012 reiste han med kong Svein til England og overlét riket sitt til son sin Håkon. Før Eirik nådde attende til Noreg hadde Olav den heilage teke makta i landet. I England kjempa Eirik saman med svogeren Knut den mektige. Det kan ikkje vera tvil, hevdar F.M. Stanton i standardverket sitt: «Når Knut den mektige kring 1015 så snøgt lukkast hærta England, hadde Eirik, som på førehand hadde bore sigeren heim frå dei to mest namngjetne slaga i norderlanda, hovudæren for det».
Eirik var uekte son av Håkon Sigurdsson Ladejarl, mora var ei trælkvinne eller frå lågare samfunnslag. Eirik vart fostra opp av Torleiv Spake, på Melhus. Svein Håkonsson Ladejarl var bror hans. Han vart gift med Gyda Sveinsdotter, dotter av danskekongen Svein. Saman fekk dei Håkon Eiriksson Ladejarl.
Eirik vert skildra av Snorre Sturlason i Heimskringla.
[endre] Sjå òg
[endre] Bakgrunnsstoff
- Sir F.M. Stanton: Anglo-Saxon England
