Ziekte van Kawasaki
| Ziekte van Kawasaki | |
| ICD-10 | M30.3 |
| ICD-9 | 446.1 |
| OMIM | 300530 |
| DiseasesDB | 7121 |
| MedlinePlus | 000989 |
| eMedicine | med/1223 |
De ziekte van Kawasaki (ook Kawasaki syndroom of mucocutaan lymfekliersyndroom, MCLS of MLNS) is een zeldzame ziekte waarbij de middelgrote bloedvaten door het gehele lichaam ontstoken raken. De ziekte is genoemd naar de Japanse arts Tomisaku Kawasaki die in 1967 als eerste de diagnose en de behandeling beschreef.
De ziekte wordt waarschijnlijk veroorzaakt door een bacterie of een virus, maar de precieze oorzaak is niet bekend. De patiënt krijgt hevige koorts, de lymfeklieren in de hals zwellen op, en er ontstaat huiduitslag en rode verkleuring van de slijmvliezen. De behandeling bestaat uit intraveneus toedienen van immunoglobuline. Om bijverschijnselen te bestrijden worden hoge doses aspirine gegeven.
Deze ziekte komt uitsluitend bij kinderen voor; meestal bij kinderen jonger dan vijf jaar. De gemiddelde leeftijd van de patiëntjes is twee jaar; tweederde van hen zijn jongetjes. De reden voor deze ongelijke sekseverdeling is niet bekend. Onder Japanners komt de ziekte vaker voor dan onder niet-Japanners.
De ziekte van Kawasaki is in 1993 ingedeeld bij de vasculitiden.
In een aantal gevallen wordt in Europa de ziekte van Kawasaki ook aangezien voor de veel minder schadelijke kinderziekte Rodehond. Blijft dan een behandeling met immunoglobuline binnen de eerste 10 ziektedagen achterwege bestaat een verhoogde kans op het ontstaan van aneurisma's.
