Rudolf Clausius
|
|
|
|
Rudolf Julius Emmanuel Clausius (2 januari 1822 – 24 augustus 1888) Pruisisch natuurkundige
Clausius werd geboren in Köslin, in het toenmalige Pruisen (nu in Polen). Hij studeerde in Berlijn en in Halle, waar hij in 1847 zijn doctoraat behaalde. Hij is één van de grondleggers van de thermodynamica en van de kinetische gas theorie. Hij onderwierp de Carnot cyclus aan een grondige analyse. In de jaren 1854-1865 legde hij de grondslag voor een sleutelbegrip van de thermodynamica, de entropie en formuleerde hij de Tweede Hoofdwet. Hij is bekend van de Clausius-Clapeyron-vergelijking die het verband tussen dampdruk en temperatuur beschrijft. Van zijn hand is ook de Ongelijkheid van Clausius die stelt dat de kringintegraal over q/T alleen dan nul is als het pad waarlangs de kringloop plaatsvindt volledig reversibel is. Anders is de integraal altijd kleiner. In de kinetische gas theorie voerde hij het begrip vrije weglengte in. Na 1875 werkte hij voornamelijk aan de elektriciteitsleer, zij het zonder veel succes.
In 1867 gaf hij een boek uit, getiteld Die mechanische Wärmetheorie, waarin hij zijn baanbrekende ideeën uiteenzette. Hij was echter geen erg helder schrijver en het duurde vrij lang voor zijn begrippen gemeengoed werden in de wetenschap. Lord Kelvin - overleden in 1907- bijvoorbeeld heeft nooit ingezien dat het begrip entropie nuttig was om tot een goed begrip van de Tweede Hoofdwet te komen.
In 1870 organiseerde hij een korps geneeskunndige troepen in de Frans-Duitse oorlog. Hij raakte tijdens de strijd gewond, en kreeg een IJzeren kruis toegekend.
Clausius was gehuwd en had zes kinderen, die hij na de dood van zijn vrouw in 1875 zelf moest opvoeden. Hij overleed op 66-jarige leeftijd te Bonn.
