Ringen van Macht
De Ringen van Macht zijn de 20 magische ringen uit de werken over de fictieve wereld Midden-aarde van J.R.R. Tolkien. Ze werden gesmeed in de Tweede Era tussen het jaar 1500 en 1600 door de Elfen uit Eregion.
Inhoud |
[bewerk] Het vers over de Ringen van Macht
Het beroemde vers uit In de Ban van de Ring is een belangrijk onderdeel in de verhalen rond de Ringen van macht. In het origineel luidden de beroemde regels zes en zeven:
- Ash nazg durbatulûk, ash nazg gimbatul,
- ash nazg thrakatulûk, agh burzum-ishi krimpatul.
Het volledige vertaalde gedicht luidt:
- Drie Ringen voor de Elfenkoningen op aard',
- Zeven voor de Dwergvorsten in hun zalen schoon,
- Negen voor de Mensen, die de dood niet spaart,
- Eén voor de Zwarte Heerser op zijn zwarte troon
- In Mordor, waar de schimmen zijn.
- Eén Ring om allen te regeren, Eén Ring om hen te vinden,
- Eén Ring die hen brengen zal en in duisternis binden,
- In Mordor, waar de schimmen zijn.
(Uit "In de ban van de Ring" door J.R.R. Tolkien, vertaling door Max Schuchart.)
[bewerk] De Elfen en Annatar
Onder leiding van Celebrimbor stichtten de Noldor in de achtste eeuw van de Tweede Era in Midden-aarde het land Eregion (Hulst). De Elfen die deze regio bewoonden stonden bekend om hun grote vaardigheid in de smeedkunst. Hongerig naar meer kennis gingen ze in op het aanbod van de vreemdeling Annatar, die hen nog meer kennis en vaardigheid beloofde. Deze Annatar bleek later niemand minder te zijn dan de gecorrumpeerde Maia Sauron, die later in Midden-aarde meerdere oorlogen om de macht zou ontketenen. Ondanks de bedenkingen van machtige Elfen zoals Gil-galad en Elrond, kwam Sauron in zijn gedaante van Annatar naar Eregion om de Elfen te onderwijzen.
[bewerk] Het smeden van de Ringen van Macht
Driehonderd jaar lang onderwees Sauron de Elfen en leerde hen om magische ringen te smeden. Op deze manier werder er zestien magische ringen gemaakt. De Negen Ringen werden geschonken aan de vorsten van de mensen, de Zeven Ringen werden geschonken aan de dwergvorsten. Zowel Sauron als de Elfen waren zich niet bewust van het feit dat ze achter elkaars rug om extra ringen smeedden. De Elfen maakten onder leiding van Celebrimbor tussen 1500 en 1600 T.E. nog de Drie Ringen: Narya (ook ring van vuur of rode ring), Vilya (ook ring van lucht) en Nenya (ook ring van water of adamanten ring), machtiger dan de overige ringen. Sauron smeedde zelf in de vuren van de Doemberg de Ene Ring, die macht uitoefende over alle andere ringen, en hem zo de macht over heel Midden-aarde zou moeten opleveren.
Omdat de Elfenringen de enigen waren die niet door Saurons hand waren bezoedeld, kon hij ook geen macht op de drager ervan uitoefenen. Als de ringen echter openbaar gebruikt werden, kon Sauron de dragers vinden en ze aan hem onderwerpen. Het was bekend waar twee van de drie ringen zich bevonden. Nenya was toevertrouwd aan heer Elrond uit Rivendel en Vilya was toevertrouwd aan Galadriel uit Lorien. Het bleef echter een mysterie waar Narya gebleven was. Uiteindelijk bleek dat Círdan de Scheepsbouwer deze ring aan Gandalf gegeven had, omdat hij wist wie Gandalf was en wat hij zou moeten doen. Sauron was dus op de hoogte van de locatie van de twee eersten, maar heeft waarschijnlijk de locatie van de derde nooit vermoed.
Saurons poging om door middel van de zeven dwergenringen macht over de dwergvorsten uit te oefenen mislukte. De dwergen bleken veel resistenter tegen de verlokkingen van de ringen dan de mensen. De dwergen gebruikten de ringen voornamelijk om meer schatten te vergaren, hoewel Sauron hen ook kon beïnvloeden. Tijdens de Oorlog om de Ring waren vier van de zeven ringen inmiddels vernietigd door drakenvuur, de andere drie waren in het bezit van Sauron. In een poging om de Ene te vinden, bood Sauron de overgebleven ringen aan de dwergen van de Eenzame Berg aan, in ruil voor informatie over Bilbo Balings. Deze weigerden die echter aan te nemen, omdat Bilbo een oude vriend van de dwergen was.
[bewerk] Oorlogen om de Ene Ring en de val van Sauron
Tot twee keer toe kwam het tot een grote oorlog tussen Sauron met zijn dienaren, en de rest van Midden-aarde. Het eerste treffen luidde het einde van de Tweede Era in en de eerste val van Sauron. Een laatste alliantie van Mensen en Elfen versloeg uiteindelijk Sauron nadat Isildur de vinger waar de ring aan vast zat van Saurons hand afhakte. De Ring viel via Isildur uiteindelijk in de handen van Gollem, na vele jaren in de rivier de Anduin te hebben gelegen. Uiteindelijk valt in "De Hobbit" te lezen hoe de ring in handen komt van Bilbo Balings. In In de Ban van de Ring valt te lezen hoe de ring overgaat op Frodo Balings, die hem na veel omzwervingen en veldslagen weet te vernietigen in de Doemberg. De vernietiging van de Ene Ring betekent uiteindelijk ook het definitieve einde van Sauron en luidt het begin in van de Vierde Era.
[bewerk] Wagner
Hoewel de ringsymboliek in Tolkiens werk sterk lijkt op die van Wagner in diens operacyclus Der Ring des Nibelungen, is er geen directe verwantschap. De overeenkomsten zijn ontstaan doordat beiden thema's uit de Germaanse sagenwereld in hun werk opnamen.
